Ekkert að marka þessa ályktun

Það er ekkert að marka svona ályktanir úr innanbúðum spilltra flokkanna. Við þurfum að stokka algerlega upp, ekki bara með nýju fólki úr gömlu flokkunum, við þurfum að skera upp herör gegn flokkaklíkunum sem eru nánast eins og krabbamein í Íslenskum stjórnmálum. Minni á umræðufundinn og fullveldiskaffið á Hressingarskálanum í dag 1 desember kl. 16. Þar ætlum við einmitt að ræða þessa hluti.

Lýsa stuðningi við Ingibjörgu og ríkisstjórnina

Hræsni Morgunblaðsins

Er ekki Morgunblaðið búið að koma sér sjálft í þessa stöðu með ritstýringu og ólýðræðislegum vinnubrögðum?

Nýlega skrifaði ég grein sem Morgunblaðið neitaði að birta. Þeim fannst ég deila of harkalega á Geir Haarde forsætisráðherra því ég lýsti hann persónulega ábyrgan fyrir því fíaskó að ráðskast með bankana og verðmæti kröfuhafa í vanhugsaðri ríkisvæðingu. Nú er komið á daginn að frumhlaup Geirs í einkavæðingu bankanna hefur lokað á eðlileg viðskipti Íslands við umheiminn.

Ég reyndi ítrekað að koma á framfæri hugmyndum um hvernig hægt væri að standa betur að yfirtöku bankanna, en hvorki þingmenn Sjálfstæðisflokksins né Morgunblaðið vildu ljá því máls að koma þeim hugmyndum á framfæri við Geirfuglinn og eða þjóðina. Margítrekað sendi ég til Morgunblaðsins án árangurs!

Þeir sem eru búnir að gleyma vinnubrögðum Morgunblaðsins og hvernig þetta blað hefur vegið að lýðræðinu í landinu undanfarna áratugi, hefðu kannski gott af að lesa þesas grein sem ég birti árið 2004 í aðdraganda forsetakosninga:

Hræsni Morgunblaðsins

Leiðari Morgunblaðsins þriðjudaginn 16 mars hefst með þessum orðum:

“Niðurstöður forsetakosninganna í Rússlandi á sunnudag vekja óneitanlega nokkurn ugg um stöðu lýðræðisins í landinu..... Öryggis og samvinnustofnun Evrópu sem hafði eftirlit með kosningunum, taldi að þær hefðu ekki staðist skilyrði um eðlilega framkvæmd. Einkum gagnrýndi stofnunin að ríkisfjölmiðlarnir hefðu veitt forsetanum og embættisverkum hans óhóflega mikla fjölmiðlun í aðdraganda kosninganna, en hins vegar veitt öðrum frambjóðendum lítinn kost á því að kynna sig og stefnumál sín.“

Á sama tíma og leiðarahöfundur Morgunblaðsins skammast út í Rússneska fjölmiðla í aðdraganda forsetakosninga þar í landi, mismunar blaðið með svo afgerandi hætti forsetaframbjóðendum á Íslandi að ef ástæða var fyrir Öryggis og samvinnustofnun Evrópu að fylgjast með framferði fjölmiðla þar, þá er enn meiri ástæða fyrir þessa sömu stofnun að vakta síður Morgunblaðsins á næstu vikum og mánuðum til að tryggja eðlilegar og lýðræðislegar forsetakosningar á Íslandi.

Á meðan Morgunblaðið gefur Ólafi Ragnari Grímssyni nær hálfa forsíðu og heilsíðu í blaðinu til að kynna framboð sitt með öllum áherslupúnktum og ítarlegum útskýringum, fékk undirritaður Ástþór Magnússon forsetaframbjóðandi ‘frímerki’ á níundu síðu í blaðinu þar sem nær ekkert var birt af stuttri fréttatilkynningu sem ljósmyndari blaðsins tók með sér af kynningarfundi framboðsins. Mikilvægir áherslupúnktar framboðsins voru hreinlega klipptir úr umfjölluninni og lesendum færð brengluð frétt af framboðinu.

Það er mjög skondið að það blað sem gefur sig út fyrir að vera málsvara lýðræðis og frjálsrar umræðu í landinu, og sem mest hefur deilt á sovéska fjölmiðlun í gegnum árin, skuli nú í tengslum við forsetakosningar þjóðarinnar falla í þá gryfju að taka upp lágkúrlegri blaðamennsku en alræmdustu fjölmiðlar Rússlands.

Þótt framboð mitt til Forseta Íslands sé einhverjum hulduher á Morgunblaðinu ekki þóknanlegt, ber fjölmiðill með þá yfirburðarstöðu sem Morgunblaðið hefur á Íslandi þeim skyldum að gegna við þjóðina að veita a.m.k. eðlilegan fréttaflutning af atburðum sem gerast. Slíkt gerði blaðið ekki í sambandi við mitt framboð. Í raun var mjög augljóst að ritstýring að ofan átti sér stað, því strax að loknum kynningarfundi framboðsins var birt á vefsíðu Morgunblaðsins hin ágætasta frétt unnin úr fréttatilkynningu okkar. Hinsvegar þegar fréttin var kominn í prentaða útgáfu blaðsins var búið að afbaka hana með þeim hætti að hún var gjörsamlega óþekkjanleg og forsetaframboð mitt alls ekki kynnt lesendum hinnar prentuðu útgáfu blaðsins á málefnalegum grundvelli.

Þeim fullyrðingum sem komu fram í fimmtán sinnum stærri dálkcentimetra umfjöllun Morgunblaðsins um framboð Ólafs Ragnars Grímssonar en um framboð undirritaðs, er vegið að því að framboð mitt séu einhverskonar ‘skrípalæti’. Fjölmiðlar sem vilja láta taka sig alvarlega geta ekki leyft sér svona orðbragð um forsetaframboð, enda er slíkt dónaskapur við frambjóðandann, stuðningsmenn og Íslensku þjóðina.

Unnið að lausn á fjármálum Árvakurs í vikunni

Slæm reynsla af fréttastofu RÚV. Nú er gullið tækifæri að auka gæði og lýðræðislega umfjöllun

Reynsla mín af fréttastofu RÚV er vægast sagt slæm. Þarna hefur umfangsmikil ritskoðun verið í gangi áratugum saman.

Aðgerðirnar nú veita gullið tækifæri til að endurskipuleggja sjoppuna og bæta þjónustuna með opnari og lýðræðislegri umræðu.

Tökum fyrst mína reynslu af RÚV: Í forsetaframboðum mínum reyndi RÚV ítrekað að stýra umræðunni og koma í veg fyrir að málefni framboðsins kæmust óbrengluð til þjóðarinnar. Nefni hér að neðan 3-4 dæmi af fjöldamörgum:

1. Hringt er í mig frá fréttastofu RÚV í aðdraganda forsetakosninga 1996. Ég segi fréttakonunni að ég vilji minnast á stuðning Íslendinga við kjarnorkuvopn á allsherjarþingi S.Þ. og loforð um að athugasemdir mínar um þetta verði ekki klipptar úr viðtalinu eins og gerðist stuttu áður. Hún segist muni kanna málið. Stuttu síðar hringir hún og gefur einhverja tylliástæðu að ekki er hægt að taka viðtalið þennan dag. Þetta viðtal var aldrei tekið.

2. Nýlega skrifaði ég grein hér á bloggið um ritskoðun RÚV sem varð til þess að heimsþekktur fræðimaður kvartaði við yfirstjórn RÚV og sagði m.a. í bréfi sínu: Ég skýrði frá því að Ástþór Magnússon myndi, ef hann yrði kosinn forseti Íslands, nota þau tækifæri sem gæfust sökum stöðu hans, til að koma Íslandi á kortið sem uppsprettu friðar í heiminum. Mér var tjáð að öllum þessum þáttum, sem voru kjarni umræðu minnar, hefði verið sleppt þegar hluti viðtalsins var sýndur í sjónvarpinu í kvöld. Ég verð að játa að ég er hneykslaður. Þessi leið til að hindra frjálsa og opna umræðu minnir einna helst á herferðina í Júgoslavíu árið 1992 þar sem talsmanni friðar, Milan Panic, var aftrað frá að kynna friðarstefnu sína fyrir kjósendum vegna þess að fjölmiðlum þar í landi var alfarið stjórnað af stuðningsmönnum þáverandi forseta landsins, Slobodan Milosevic.
Sjá nánar: http://lydveldi.blog.is/blog/lydveldi/entry/724651/

3. Þá man ég eftir aðför RÚV að markaðsleik og happdrætti Friðar 2000 nefnt "Símahapp". Þeir reyndu að gera bæði leikinn og happdrættið tortryggilegt fyrir almenningi. Í hádegisfréttum kom aðalfrétt að Símahapp væri í rannsókn hjá lögreglunni. Þetta átti við engin rök að styðjast. Símahapp var leikur með þeim nýmælum á þeim tíma að allir fengu vinning. Litlir vinningar voru gefnir af ýmsum fyrirtækjum sem vildu kynna sína vöru eða þjónustu með þessum hætti. Ein fréttin af mörgum um þetta á RÚV var að verið væri að gefa "gamla" geisladiska og fleira álíka málefnalegt. Hverjum miða fylgdu vinningar uppá amk fjórfalt verðgildi miðans. Aðför RÚV gróf ekki aðeins undan starfsemi Friðar 2000 sem haldið hafði uppi ádeilum á stríðsstefnu stjórnvalda, aðför ríkisfjölmiðilsins var í raun dónaskapur við þau fjölmörgu fyrirtæki sem höfðu styrkt þetta með því að gefa vinninga uppá milljónir króna. Þeim tókst að misnota fjölmiðilinn og í huga almennings var það skilið eftir að eitthvað væri tortryggilegt við starfsemi Friðar 2000.

3. Ég minnist einnig stórkostlegs rifrildis milli Sverris Stormsker og fréttakonu á RÚV árið 2000, vegna misnotkunar fréttastofunnar, einnig í aðdraganda forsetakosninga. Símtalið endaði með því að strigakjafturinn Sverrir öskraði á fréttakonuna að hún væri "afturbatapíka" um leið og hann skellti á símanum í miklum æsingi og sat um langa stund hugsi og miður sín yfir ritskoðun fréttastofunnar.

Ég get haldið áfram hér með fjöldann allan af slíkum dæmum, enda hef ég tvisvar kært í aðdraganda forsetakosninga kært stjórnvöld og fjölmiðla til OECD vegna misnotkunar og að grafa undan lýðræði í landinu.

En hvað er til ráða? Hvað með að byrja á því að veita félagasamtökum og stjórnmálahreyfingum aðgang að RÚV með þeim hætti að slíkir aðilar geti sjálfir unnið fréttir sem birtar eru í framhaldi af aðal fréttatíma? Fréttirnar yrðu að sjálfsögðu yfirfarnar hjá RÚV áður en þær færu í loftið, en ekki til að ritskoða eða klippa þær til, heldur einungis til að gæta þess sé gætt að framseting sé innan regluverks um fréttir. Slíkar reglur eru þegar til hjá Blaðamannafélagi Íslands. Tímanum í aukafréttatíma yrði deilt jafnt niður á milli umsækjenda. Þetta gæti orðið atvinnuskapandi fyrir sumt af því fólki sem er að missa störf sín á fjölmiðlunum og sem gæti þá selt þjónustu við gerð frétta til slíkra aðila. RÚV leggði til aðgang að tæknibúnaði.

Einnig væri hægt að láta eitthvað af ameríska sápuruglinu víkja af RÚV og leyfa einkareiknum stöðvum að birta það rusl. Í staðin gæti komið innlend þáttagerð með svipuðu sniði og ég hef séð t.d. í New York, umræðuþættir og annað efni sem framleitt er með lágmarks tilkostnaði og af mismunandi aðilum. Yfirstjórn RÚV þyrfti ekki að gera annað en að ákveða tíma í dagskrá fyrir slíkt efni og opna fyrir innsendingar á því frá félagasamtökum og öðrum viðeigandi aðilum sem hafa eitthvað til málanna að leggja.

Með því að opna RÚV með þessum hætti og með fyllsta jafnræði, væri hægt að hefja undirbúning á því að Íslenskir fjölmiðlar geti í framtíðinni starfað í opnara og lýðræðislegra þjóðfélagi.

Aðför að fréttastofunni

Talaði um heim græðgi, valdapots, svika og pretta

Ástþór Magnússon sendi stjórnvöldum og forsetaframbjóðendum kaldar kveðjur á Þingvöllum í gærdag. (Dagblaðið Tíminn 25. maí 1996).  Úr fréttinni: "Ég fæ ekki betur séð en að íslensku þjóðfélagi sé haldið í heljargreipum einhverra huldumanna...  Ef það reynist rétt er full þörf á verulegri endurskoðun og uppstokkun"  Í útvarpi, sjónvarpi og á fundum fjallaði ég í framhaldinu hvernig kvótakerfið væri arðrán á þjóðinni sem á endanum myndi leiða til þjóðargjaldþrots.

Svar fjölmiðla: "Ófriður tvöþúsund, Friðþór tvöþúsundkall, Landskunnur vitleysingur, athyglissjúklingur, ruglukollur, þorpsfífl"

Svar þjóðarinnar: Árið 1996:  4422 atkvæði  Árið 2004:  2000 atkvæði

Viljið þið hlusta núna? Hér er hugmynd að uppstokkun á Alþingi: www.lydveldi.is

 

Sjávarútvegurinn í raun gjaldþrota

Hvar er ríkislögreglustjóri?

Hvað er eiginlega í gangi hér? Þegar ég sendi nokkrar línur á email og vakti réttmæta athygli á hættunni af glópaplani Davíðs Oddsonar og Halldórs Ásgrímssonar að senda vopn og hermenn með Icelandair til stuðnings brjáluði stríði Bush í Írak, var ég kominn í gæsluvarðhald innan nokkurra klukkustunda.

Þá stóð ekki á Ríkislögreglustjóra að svari kalli úr Stjórnarráðinu og sækja um miðja nótt pólitískan andófsmann sem lengi hafði verið stjórnvöldum þyrnir í augum. Hvernig vogaði hann sér til að mynda að birta auglýsingar á veltiskiltum og strætisvögnum "Hvar er svarið Davíð?" Meira að segja úr glugga forsætisráðherra í Stjórnarráðinu blöstu þessi ósköp við. Ekki friður fyrir þessum manni, þessum landskunna vitleysing, þorpsfífli, ruglukoll eins og fjölmiðlarnir hömuðust við að uppnefna ófriðarsegginn sem sífellt var að nöldra um spillingu í stjórnkerfinu.

Ég er farinn að halda að búið sé að leggja niður Ríkislögreglustjóraembættið. Hugsanlega yfir störfum hlaðnir að koma upp leyniþjónustu gegn andófinu að forskrift dómsmálaráðherra, vafalaust tekur ameríkugoð sín hjá CIA að fyrirmynd.

Hversvegna er ekki búið að sækja þessa fáeinu menn sem hafa með skipulögðum hætti blekkt hér hluthafa, stjórnvöld og bankakerfi með svo grófum hætti að kerfið er hrunið og 300,000 manns, Íslenska þjóðin, situr uppi með sárt ennið. Veltist einhver í vafa um að hér um að ræða ein grófustu lögbrot sem framin hafa verið á landinu?

FME tilkynnt um eignarhlut Glitnis í Stími

Spilltasta greni landsins

Ég hef löngum haldið því fram að Framsóknarflokkurinn hafi verið spilltasta greini landsins. Hagsmunaklíkan eða glæpagengið sem sölsaði þennan flokk undir sig hefur átt einn stærsta þáttinn í því hvernig komið er fyrir þjóðinni í efnahagsmálum. Þetta fólk hefur arðrænt þjóðina.

Þegar Framsókn ætlaði nánast að gefa Landsbankann einhverjum vinum sínum í Svíþjóð, mætti ég ásamt lögmanni með kauptilboð í ráðuneyti Finns Ingólfssonar og bað um að fá bankann keyptan til að gera hann að alþjóðlegum banka með áherslur á örlán til uppbyggingar á nýjum atvinnuvegum í þróunarlöndum. Betur værum við stödd ef slíkur banki væri nú til hér á landi.

Eftir fréttum að dæma um sukkið með fjármuni í Samvinnuhreyfingunni ættu forkólfar Framsóknarflokksins að sitja í gæsluvarðhaldi. Mikilvægt er að þetta fólk og aðrir sem misnotað hafa aðstöðu sína svari til saka. Það þarf að senda út krystal tær skilaboð til Alþingis að krafan sé Íslensk stjórnsýsla uppá borðinu og til hagsmuna fyrir þjóðina sem heild.

Þeir sem sinni eða hafi sinnt opinberri stjórnsýslu eða þingmennsku með annarlegt hagsmunapot í huga skuli tafarlaust segja af sér. Þeim beri annars að huga að ævikvöldi sínu á Litla Hrauni. Með þessum orðum er skorað á formann Framsóknarflokksins að segja af sér án tafar!

Kanna réttarstöðu vegna Giftar

Mistök á mistök ofan - Stjórnarliðar höfðnuðu aðstoð!

Fyrstu dagana í október, um leið og bankahrunið hófst, hafði ég samband við stjórnarþingmann, ítrekað í fleiri daga, og bað hann að ræða við ráðherra og þingmenn flokksins um þá hugmynd að fá þungaviktarmenn í fjármálamörkuðum og hagfræði eins og George Soros og Warren Buffet til aðstoðar við ráðgjöf og enduruppbyggingu bankanna. Vildi ég í gegnum slíka menn ná öflugum erlendum hluthöfum í bankanna.  Ég bauðst til þátttöku í samstarfshóp til að hjálpa við þetta og hafa milligöngu m.a. í gegnum mín alþjóðlega tengdu friðarsamtök til að vinna málinu brautargengi.

Ég varaði þingmanninn við því að ef bankarnir yrðu ríkisvæddir uppá gamla mátann yrði stórkostleg hætta á því að Íslenskur fjármálamarkaður myndi einangrast með ófyrirsjáanlegum afleiðingum fyrir þjóðina.

Ekkert var hlustað á tillögur mínar. Stjórnarliðar héldu sínu striki eins og beljur í glerverslun og hafa nú ekki aðeins brotið á þjóðinni en um leið brotið og bramlað þau verðmæti sem hægt var að bjarga í bönkunum. Ein afdrífaríkustu mistökin er ríkisvæðing bankanna með pólitískt skipaðri yfirstjórn án erlendra hluthafa. Afleiðingarnar eru nú kynntar okkur í dag, gjaldeyrishöft uppá gamla mátann! Erlendir markaðir og bankastofnanir keppast nú við að afskrifa Íslenskan fjármálamarkað og skipa Íslandi þar á bekk með vanþróuðum ríkjum.

Lífsnauðsynlegt er fyrir þjóðina og fyrirtækin í landinu að koma ríkisstjórninni frá með öllum tiltækum ráðum. "Björgunarleiðangrar"eftir uppskrift Geirs og Sólrúnar eru vítavert og glannalegt gáleysi!

Minni á kaffifundina í Hressingarskálanum í Austurstræti laugardag kl. 16 og mánudag kl. 16 en þar verður rætt um þverpólitískt kosningabandalag einstaklingsframboða við næstu alþingiskosningar.  Nánari upplýsingar á www.lydveldi.is

 

Nýjar gjaldeyrisreglur í dag

Ástandið líklegt til að þróast til ófriðar

Því miður er nauðsynlegt að horfast í augu við það að líkur eru á því að ástandið muni á næstum vikum og mánuðum þróast til ófriðar meðal landsmanna. Til að afstýra því er ekkert annað hægt að gera en skipa utanþingsstjórn með sérfræðingum til að taka að sér "björgunarstarfið" eins og ríkisstjórnin kallar það og boða til kosninga á næsta ári.

Nauðsynlegt er að lögregla víkji ef hundruð eða þúsunda manns gera áhlaup á alþingishúsið. Bregðist lögregla við með vopnum, kylfum, táragasi eða álíka, þá gæti brotist út slík reiði að ástandið þróist til borgarastyrjaldar á nokkrum vikum. Lögreglan á að víkja til hliðar og líta undan komi upp sú staða að fólkið vilji bera út ráðherrastólana. Lögreglan þarf að átta sig á því að ríkisstjórnin hefur glatað trausti þjóðarinnar samkvæmt skoðanakönnunum. Að halda því fram að hin fjölmennu mótmæli þúsunda manns og borgarafundir endurspegli ekki vilja þjóðarinnar er óraunhæft. 

Nú um áramótin munu þúsundir orðnir atvinnulausir.  Óregla mun í aukast í kjölfarið, fjölskyldur munu leysast upp og fólk mun hundruðum og þúsundum saman verða meira og meira örvinglað. Allar aðgerðir lögreglu gegn fólkinu mun verða eins og kveikja í flugeldaverksmiðju.

Ég varaði við því árum saman að láta ofbeldisefni í sjónvarpi vaða yfir þjóðina án þess að kenna börnum og óhörnuðum unglingum að ofbeldi er ekki rétta tjáningaformið. Fyrir um áratug framleiddi Friður 2000 nokkrar stuttmyndir gegn ofbeldi fyrir sjónvarp, en því miður fékkst ekki nægur stuðningur frá RÚV og einkareknum sjónvarpsstöðvum til að halda því verkefni áfram.

Á ráðstefnu sem haldin var í Reykjavík fyrir um áratug um ofbeldi í sjónvarpi, benti ég á ýmsar kannanir m.a. frá UNESCO um hvernig slíkt væri beintengt aukningu ofbeldis meðal ungs fólks. Talskona Norðurljósa á ráðstefnunni sagði mig fara með algert rugl með því að tengja saman ofbeldi í sjónvarpi við vaxandi ofbeldi í þjóðfélaginu. En staðreyndin er hinsvegar sú að á  síðasta áratug höfum við því rekið kennslu í ofbeldi í þessum fjölmiðlum. Nú hefur ný kynslóð vaxið úr grasi sem bæði í gegnum tölvuleiki og sjónvarpsefni voru alin upp með bandarísku sjónvarpsefni þar sem ofbeldi er sýnt sem visst tjáningarform.

Minni á fund Lýðræðishreyfingarinnar í Hressingarskálanum Austurstræti kl. 16 laugardag og fullveldiskaffið í Hressó kl. 16 mánudag. Opinn ræðupallur þar sem allir geta tekið til máls.

 

Á ekki von á byltingu

Ekki skila - Lesið hér um ritskoðun RÚV

Ég skora á þig að skila ekki viðtalinu og gerast þannig þátttakandi í ritskoðun RÚV. Vertu ekki hræddur við lögfræðinga þeirra, þjóðin mun sameinast um að greiða allar þær sektir sem þeir reyna að setja á þig.

Lesið hér að neðan reynslu af ritskoðunarstefnu RÚV:

Ritskoðun RÚV

Til þeirra er málið varðar: 10. júní 2004

Dagana 11 – 13 maí var ég staddur á Íslandi. Ríkissjónvarpið tók 45 mínútna viðtal við mig í tengslum við komandi forsetakosningar hér á landi. Þar sem viðtal þetta fór fram á ensku átti það að vera birt með íslenskum texta. Því var útsendingunni frestað. Ég heyrði rétt í þessu

frá Ástþóri Magnússyni (ég styð málstað hans í friðarmálum) og hann tjáði mér að einungis tíu mínútna brot úr viðtalinu hefði verið birt í sjónvarpinu í kvöld og var þar ekki minnst einu orði á áhersluþætti mína um það hvernig forsetaembætti Íslands gæti beitt sér í friðarmálum á alþjóðavettvangi né heldur var minnst á hvað Ástþór Magnússon hyggst gera nái hann kjöri.

Ég nefndi og studdi eftirtalin þrjú markmið hans en heyrði að þau hefðu öll verið tekin út úr viðtalinu:

(1) að koma á fót stofnun í lýðræðisfræðum sem muni stuðla að virkara lýðræði, sem fyrirmynd fyrir alla heimsbyggðina;

(2)að breyta bandarísku herstöðinni á Íslandi í höfuðstöðvar friðargæslulið Sameinuðu þjóðanna;

(3) koma á friðarstofnun þar sem leitað verður úrlausna á málum deiluaðila víða að úr heiminum þar sem þeir geta hist ásamt reyndum sáttasemjurum.

Einnig benti ég á að þrátt fyrir að Ísland sé lítið land gæti það samt sem áður haft mikið forskot í að stuðla að friði. Ég minntist á tvo forseta í þessu sambandi:

Árið 1973 bauð forseti Finnlands, Urho Kekkonen, öllum ríkisstjórnum í Evrópu til ráðstefnu í Helsinki um öryggi og samvinnu í Evrópu, sem stóð til 1975, og undirbjó jarðveginn fyrir endalok kalda stríðsins.

Árið 1986 fundaði forseti Costa Rica, Oscar Arias Sanchez, með öðrum forsetum Mið-Ameríku og gerði samkomulag sem undirritað var af öllum forsetunum, sem endaði Contra stríðið í Nicaragua, og varð að grundvelli annarra svipaðra friðarsáttmála í El Salvador og Guatemala.

Ég skýrði frá því að Ástþór Magnússon myndi, ef hann yrði kosinn forseti Íslands, nota þau tækifæri sem gæfust sökum stöðu hans, til að koma Íslandi á kortið sem uppsprettu friðar í heiminum.

Mér var tjáð að öllum þessum þáttum, sem voru kjarni umræðu minnar, hefði verið sleppt þegar hluti viðtalsins var sýndur í sjónvarpinu í kvöld. Ég verð að játa að ég er hneykslaður. Þessi leið til að hindra frjálsa og opna umræðu minnir einna helst á herferðina í Júgoslavíu árið 1992 þar sem talsmanni friðar, Milan Panic, var aftrað frá að kynna friðarstefnu sína fyrir kjósendum vegna þess að fjölmiðlum þar í landi var alfarið stjórnað af stuðningsmönnum þáverandi forseta landsins, Slobodan Milosevic.

Ég vonast til að útgáfa viðtalsins við mig verði birt í fullri lengd og óritskoðuð fyrir kosningarnar þann 26 júní, til þess að gefa íslenskum kjósendum kost á að ákveða sjálfir hvort þeir séu sammála eða ósammála þeim skoðunum sem ég lét í ljós, í stað þess að einhver komi fram við kjósendur eins og börn sem ákveðið er fyrir hvað þau mega sjá og hvað ekki.

Ég er þakklátur fyrir það tækifæri sem ég fékk til að tjá mínar skoðanir, en ég varð samt sem áður fyrir vonbrigðum þegar þær voru afskræmdar með því að klippa burtu kjarnann í máli mínu.

Með bestu kveðjum,

Prof. Dr. Dietrich Fischer

Academic Director, European University Center for Peace Studies (EPU)

Krafa um að viðtali við Geir verði skilað

Lýðræðishreyfingin boðar byltingu í Íslenskum stjórnmálum

Lýðræðishreyfingin sem ég ásamt fleirum árið 1998 mun styðja 126 einstaklinga til framboðs við næstu alþingiskosningar.  Lýðræðishreyfingin verður frjáls og óháður vettvangur frambjóðenda sem kynna kjósendum málefni sín á eigin forsendum og án flokkafjötra. Óbundnir fyrirfram ákveðinni flokkslínu. Með því að samnýta gat í kosningalögum og nýja hugmyndafræði Lýðræðishreyfingarinnar verður bylting í Íslenskum stjórnmálum við næstu kosningar.

Opnaður hefur verið vefurinn www.lydveldi.is þar sem landsmenn geta skráð óskir sínar um framboð. Endanlegt val frambjóðenda verður síðan samkvæmt prófkjöri með nýstárlegum hætti og tækni sem þróuð hefur verið fyrir beint og milliliðalaust lýðræði.

Í ljósi vaxandi mótmæla og nýrrar skoðanakönnunar er ljóst að ríkisstjórnin hefur misst traust þjóðarinnar með afgerandi hætti.  Þetta þarf ekki að koma á óvart enda les þjóðin nú um glæpsamleg athæfi innan banka og stórfyrirtækja í dagblöðum. Óhætt er að fullyrða að í flestum lýðræðisríkjum væru stjórnendur þessara stofnana í gæsluvarðhaldi í stað þess að ganga frjálsir að eyða gögnum og jafnvel hefja spillingarleikinn að nýju.

Þótt Íslensk löggjöf geri ekki ráð fyrir að almenningur geti beitt áskorunum eða öðrum viðlíka tækjum innan ramma laganna til að fá burt ríkisstjórn sem misst hefur traust þeirra, þá stöðva einstakir valdhafar sem sitja í trássi við vilja þjóðarinnar ekki framgang lýðræðisins.

Forsætisráðherra ber tafarlaust að biðjast lausnar fyrir sig og sitt ráðuneyti og leita til forseta Íslands um myndun utanþingsstjórnar skipaða sérfræðingum sem tæki að sér björgunarstarfið fram að kosningum. 

Lýðræðishreyfingin varar stjórnvöld við því að ganga svo fram af þjóðinni að fólkið þyrpist hundruðum eða þúsundum saman til að bera stóla þeirra úr Alþingishúsinu.

Stjórnmálamönnum ber að endurmeta stöðu sína í takt við vilja almennings. Geri þeir það ekki á lögregla að stíga til hliðar og gefa lýðnum kost á að bera út ráðherrastólana með friðsömum hætti.