Er Morgunblaðið orðið sorprit skrifað af drukknum unglingum?

Morgunblaðið virðist heldur betur fallið af stalli sínum ofaní saurugt ræsi sorpblaðamennsku sem vettvangur fyrir drukkna unglinga að bera gróusögur á torg.

Er Davíð að ljúka glæstum leiðtogaferli sem sorpritstjóri?

 

Ekki átti ég von á því að fyrrum hæstvirtur forsætisráðherra, seðlabankastjóri, eitt helsta skáld Íslands og leiðtogi þjóðarinnar í áratugi, Davíð Oddson, myndi enda sinn glæsilega starfsferil sem ritstjóri blaðsnepils sem skrifaður er af drukknum unglingum undir hans stjórn.

Málefnaleg umræða víkur fyrir gróusögum drukinna unglinga

Er þetta ástæða þess að flestir landsmenn eru hættir að lesa Morgunblaðið? Morgunblaðið er nú orðið nánast einblöðungur en var hér áður þykkt og veglegt dagblað, stærsti og útbreiddasti vettvangur málefnalegrar umræðu í landinu. Undanfarna daga hefur Morgunblaðið einkennst af hræðsluáróðri fyrir hergagnaframleiðendur um yfirvofandi kjarnorkuvopnaárásir á Ísland blandað í koktail við níðskrif drukinna unglinga um þekkta einstaklinga. 

Gekk heim af tónleikum og mætti sóðalegu teymi Morgunblaðsins

Fyrir nokkrum dögum sótti ég styrktartónleika fyrir fórnarlömb á Gaza. Á vegi mínum heim urðu á leið minni þrjú ungmenni sem sögðust vera "blaðamenn". Gefum einu þessara ungmenna orðið: "Með kjúk­lingashaw­arma í ann­arri og Fendi-tösku í hinni hitti Nótt­in Ástþór Magnús­son ei­lífðarfor­setafram­bjóðanda. Herra Friður 2000 var að safna und­ir­skrift­um. Þrátt fyr­ir ölv­un­ina datt Nótt­inni ekki í hug að skrifa und­ir. Nótt­in er enn að bíða eft­ir betri kandí­dat. Hún á von á því að vin­ur pabba bjóði sig fram um pásk­ana."

Úturdrukkið unglingateymi á vegum Morgunblaðsins

Ég gekk beinustu leið frá umræddum styrktartónleikum með palestínumann mér við hlið sem við hjá Friði 2000 höfum tekið undir okkar verndarvæng og veitt húsaskjól ásamt konu hans og fjórum börnum þeirra sem urðu að flýja stríðsástand í sínum heimalandi. Þau bíða eftir því að komast aftur til síns heima þegar friður kemst á. Hvorugur okkar hafði bragðað dropa af áfengi þennan dag þegar úturdrukkið unglingagengi á vegum Morgumblaðsins varð á leið okkar. 

Pabbastelpa fékk vinnu á Morgunblaðinu

Ég bíð þess einnig spenntur að sjá hvaða frambjóðendur koma úr páskaeggjunum í ár. Hvaða vinum pabbanna verður reynt að skjóta á loft af fjölmiðlum í þessum kosningum. Minnumst í leiðinni hvernig Morgunblaðið hefur skekkt málefnalega umræðu fyrir kosningar fyrri ára. Hér fylgir mynd frá árinu 2012. Stóra skiltið sem ég stend við sýnir umfjöllun um forsetaframbjóðanda sem var í náðinni hjá Morgunblaðinu í það skipti, í hinni hendi held ég á agnarlitlu spjaldi með allri umfjöllun Morgunblaðsins um mitt framboð sama ár. 

Á endanum missti fjölmiðilinn flugið

Auðvitað með síendurteknum og ómálefnalegum áróðri, nú í bland við skrif drukinna unglinga sem þekja síður Morgunblaðsins, hefur einn stærsti fjölmiðill þjóðarinnar misst flugið og liggur nú í ræsinu með öðrum ómerkilegum sorpritum landsins. 

Nýtt upphaf

Í dag les þjóðin kynningar beint og milliliðalaust frá frambjóðendum. Þannig er hægt að kynna sér mín stefnumál og hugmyndafræði um framtíð forsetaembættisins á vefnum www.forsetakosningar.is og hvernig við getum virkjað þetta góða embætti til að auks þjóðartekjur um 600 milljarða um leið og við sem þjóð látum gott af okkur leiða.

 

Nóttin: Undirskriftasöfnun á djamminu og Arndís Pírati á Kiki

Virkjum þessa auðlind

Á Bessastöðum er að finna eina stærstu auðlind Íslendinga. Þjóðin gæti malað gull á þessari nýju auðlind. Það eina sem þarf til er almenn hugarfarsbreyting og Virkja Bessastaði.

Umræðan um forsetaembættið hefur löngum lent á villigötum og við hverjar kosningar tala sumir um að leggja embættið niður. Það væri álíka óviturlegt og að leggja niður útgerð og hætta að veiða fiskinn í sjónum. Með því að Virkja Bessastaði gæti forsetaembættið lagt hornstein að nýjum atvinnuvegi sem gæti veitt þúsundum Íslendinga góð störf í framtíðinni, aflað milljarðatekna fyrir þjóðarbúið og virkað sem öflug vítamínsprauta í vaxandi ferðaþjónustu landsmanna.  

Styrmir Gunnarsson fyrrum ritstjóri Morgunblaðsins féll í þá gryfju í Silfri Egils á dögunum að átta sig ekki á verðmætunum sem liggja í forsetaembættinu. Í þessum helsta helsta pólitíska umræðuþætti RÚV hafa verið dregnir fram hinir ýmsu spekingar að fjalla um forsetaembættið og væntanlegar forsetakosningar, en frambjóðendur sjálfir virðast útilokaðir frá þátttöku.

Auðvitað er það á skjön við nútíma lýðræði að á Bessastöðum sitji alræðisvald yfir því hvort einstök mál fari í þjóðaratkvæði. Styrmir virðist ekki þekkja hugmyndafræði mína nægjanlega vel til að átta sig á að þetta má leysa með því að Virkja Bessastaði.

Þannig gætum við einnig komið á móts við tvo veigamikla þætti lýðræðisþróunar í drögum Stjórnlagaráðs. Forsetinn gæti orðið hraðvirk leið undir núverandi stjórnarskrá til að brúa gjána sem nú er komin á milli þings og þjóðar. Um leið skapast svigrúm til að endurskoða stjórnskipun landsins til lengri tíma með víðtækari samstöðu.

Lýðræðispóllinn í hugmyndafræðinni Virkjum Bessastaði færir valdið til fólksins með beinna lýðræði. Þjóðaratkvæðagreiðslur verði eðlilegur og sjálfsagður hlutur í lýðræðinu og forsetinn nýtir málskotsréttinn með skipulögðum hætti til að leiða þjóðina úr úreltri hugmyndafræði í nútímalegra og beinna lýðræðisform. Þjóðaratkvæðagreiðslur um stærri deilumál eru virkasta formið til að brúa gjána milli þings og þjóðar til framtíðar og koma á sáttum í samfélaginu.

Samhliða regluverki forseta um hvernig kjósendur kalla eftir þjóðaratkvæðagreiðslu má með sama hætti skapa þjóðinni farveg um forsetaembættið að koma lagafrumvörpun til Alþingis. Ég talaði um þetta strax árið 1996  sem mikilvægan þátt til aukinnar lýðræðisþróunar samhliða því að forsetinn skyldi nýta málskotsréttinn.

Atvinnupóllinn í hugmyndafræðinni Virkjum Bessastaði er að skilgreina Ísland sem land heimsfriðar. Á Íslandi verði í framtíðinni aðsetur alþjóðastofnanna sem vinna að friðar- og lýðræðisþróun. Ísland er einstakt að því leyti að hér hefur ríkt friður í nærri þúsund ár og landsmenn hvorki borið vopn né rekið skipulagðan hernað. Það er þessi arfleifð sem hefur fyllt menn erlendis hrifningu hvar sem ég hef kynnt Ísland sem land friðarins.


Við sjáum nú þegar árangur af þessu starfi. Hingað komu heimsþekktir erlendir fræðimenn, m.a. höfundur handbóka Sameinuðu Þjóðanna að friðarsamningum, til að tala fyrir hugmyndum mínum um að virkja forsetaembættið en fengu ekki áheyrn fjölmiðla. Einnig var Ísland nýlega valið sem heimaland friðarsúlu og minnismerkis um John Lennon. Nú er bara að halda áfram og ná almennri samstöðu þjóðarinnar um að forseti Íslands virki Bessastaði.

Með því að sniðganga frambjóðendur í helsta umræðuþætti fjölmiðlanna er verið að viðhalda stöðnun forsetaembættisins og snúa kosningunum uppí hálfgerða fegurðarsamkeppni í stað þess að fjalla um raunverulega innviði embættisins og frambjóðenda. Það er grafalvarlegt mál ef fjölmiðlafólk kemst upp með að blinda kjósendur með innihaldslausri froðu til að hertaka Bessastaði og byggja þar rólur og sandkassa.  

Hafi menn sem hafa atvinnu af því að fylgjast með þjóðmálaumræðu ekki meðtekið kjarnann í hugmyndafræðinni Virkjum Bessastaði í gegnum 16 ára baráttu forsetaframbjóðanda er það lýsandi dæmi um hvernig fjölmiðlunin hefur brugðist.  

 

Nánar á www.forsetakosningar.is 

Kem ríðandi að hætti Jóns Sigurðssonar

Nú fer að nálgast hálfur mánuður síðan ég sendi öllum yfirkjörstjórnum afrit meðmælendalista við forsetaframboð ásamt rafrænni skrá og óskaði vottorða yfirkjörstjóra að meðmælendur mínir væru kosningabærir, en samkvæmt lögum um framboð og kjör forseta skal skila framboðinu til ráðuneytis með slíku vottorði. Engin kjörstjórnanna hefur orðið við erindi mínu.

Hinsvegar hafa nú birst smáauglýsingar frá einstaka kjörstjórnum, þar sem kveðið er á um allt annað verklag en áður hefur þekkst við forsetakosningar. Í samtölum mínum við yfirmenn einstakra kjörstjórna, starfsmenn Innanríkisráðuneytisins og Þjóðskrá kemur í ljós að hver höndin er upp á móti í annarri í þessu verkferli. Eftir þessum samtölum er engu líkara en aldrei hafið verið haldnar forsetakosningar áður hérlendis og kerfið allt að ganga úr böndum því starfsmaður sem sá um þetta áður hjá ráðuneytinu hefur látið af störfum fyrir aldurs sakir.

Þar sem farið er yfir alla meðmælendalista af einum aðila, einni skrifstofu sem er Þjóðskrá í Borgartúni, ætti að vera einfalt mál að skipa einn fulltrúa á vegum stjórnsýslunnar til að votta listana eða boða til fundar í Innanríkisráðuneytinu þar sem fulltrúar yfirkjörstjórna geta mætt og farið yfir það sem kemur frá Þjóðaskrá um þau nöfn sem eru innan þeirra kjördæmis.

Kóngarnir í yfirkjörstjórnum vilja hinsvegar sitja á sínum rassi með fylgdarliði fyrir fleiri þúsund krónur á klukkutíman greitt af skattfé þjóðarinnar með opið hús víða um land fyrir forsetaframbjóðendur að mæta á sama tíma á sama deginum með lista sína í hönd.  Sumir þeirra neita að taka við sendingunni í pósti – eigin hendi skal það vera! Ég er vís til að mæta á hestvagni að hætti Jóns Sigurðssonar haldi þeir sér við slíka forneskju.

Í auglýsingum tveggja kjörstjórna 28. apríl s.l. í Fréttablaðinu kemur m.a. fram að kjörstjórnir muni taka við meðmælendalistum vegna forsetakjörs á milli kl. 13 og 15, 15 maí n.k.  Í annarri auglýsingunni (frá yfirkjörstjórn Norðvesturkjördæmis) er óskað eftir að meðmælendalistunum verði skilað til oddvita yfirkjörstjórnar á sýsluskrifstofunni á Sauðárkróki á milli kl. 13 og 15 hinn 15. maí n.k. og að skila verði frumritum listanna.  Í hinni auglýsingunni, (frá yfirkjörstjórn Norðausturkjördæmis) er óskað eftir að að meðmælendalistum sé skilað til oddvita yfirkjörstjórnar á Geislagötu 9 á Akureyri á milli kl. 13 og 15 hinn 15. maí n.k. og skila verða frumritum listanna. Einnig er óskað eftir að fylgi skrifleg tilkynning um hverjir 2 menn séu umboðsmenn viðkomandi framboðs.

Vegna þessara auglýsinga vil ég benda á að í lögum um framboð og kjör forseta Íslands nr. 36/1945 eru engar heimildir til kjörstjórna til að neita að taka við meðmælendalistum vegna forsetaframboðs þegar frambjóðendur vilja leggja þá fram eða ákveða einhliða þröngan tímaramma til að taka við listunum.  Af lögunum verður ekki annað ráðið en kjörstjórnir skuli úrskurða um kosningabærni þeirra er á meðmælendalista rita þegar eftir því er leitað.

Í lögunum er þess heldur ekki krafist að umboðsmenn séu vegna framboða til forseta Íslands. Þó virðist frambjóðendum það heimilt ef þeir kjósa svo að velja sér umboðsmenn skv. 11. gr. laganna.

Þá er í lögunum hvergi að finna ákvæði þess efnis að kjörstjórnir skuli fá í hendur frumrit meðmælendalista eða halda því, enda á ábyrgð frambjóðenda að skila meðmælendalistunum til ráðuneytisins eigi síðar en 5 vikum fyrir kjördag, skv. 4. gr. laga 36/1945.  Skv. sömu grein er eina hlutverk kjörstjórna varðandi meðmælendalista að votta að þeir sem á þá rita séu kosningabærir.

Í lögunum er ekki að finna neina heimild eða skyldu til kjörstjórna til að setja sér og gefa út í auglýsingum verklag vegna forsetakosninga sem er öðruvísi en tilgreint er í lögunum sjálfum.

Þar sem verklag kjörstjórna og opinberar auglýsingar um það stangast á við lög um framboð og kjör forseta Íslands nr. 36/1945 fer ég fram á að kjörstjórnir endurskoði verklag sitt og fari að lögunum.  Þá krefst ég þess að kjörstjórnir kvitti nú þegar fyrir móttöku meðmælendalista sem þeim hafa verið sendir á rafrænu formi og gegni tafarlaust skyldu sinni um að votta að þeir sem á þá hafa ritað séu kosningabærir eftir því sem yfirferð á listunum leiðir í ljós.  Sjálfsagt er að sýna kjörstjórnum frumrit meðmælendalista og leyfa þeim að taka af þeim afrit sé þess óskað en ekki er hægt að skilja frumritin eftir hjá kjörstjórnum þar sem það er á ábyrgð framboðsins, en ekki kjörstjórna, að koma þeim til Innanríkisráðuneytisins.

Á það er minnt að haldi kjörstjórnir sig við ofangreindar auglýsingar og verklag í stað þess að fara að réttum lögum kann það að fela í sér brot í opinberu starfi og verður farið með slík mál með viðeigandi hætti.

Ég mun skila frumritum meðmælendalista með framboði mínu á morgun föstudaginn 4. maí til Innanríkisráðuneytisins og vonast til að tekið verði við þeim þegar ég mæti.

Óski yfirkjörstjórnir í sínum leikaraskap og peningaaustri að fá frumrit af sömu listum afhent eigin hendi á mörgum stöðum samtímis skora ég á ráðuneytið að framleiða slík viðbótar “frumrit” af sömu blöðum og senda síðan boðbera með hestvagni um landið.

Innanríkisráðuneytið gæti einnig beitt sér fyrir einhverri skynsamlegri lausn í málinu þannig að ekki þurfi að sóa tíma frá fjölda manns og peningum þjóðarinnar í að eltast við dutlunga smákónga út um borg og bý sem maka krókinn á úreltu kosningakerfi.

Virðingarfyllst,
Ástþór Magnússon

(Smellin ljósmynd af vefnum Feykir.is)

 

Ástþór skilar inn meðmælendum á morgun

Kem ríðandi að hætti Jóns Sigurðssonar

Nú fer að nálgast hálfur mánuður síðan ég sendi öllum yfirkjörstjórnum afrit meðmælendalista við forsetaframboð ásamt rafrænni skrá og óskaði vottorða yfirkjörstjóra að meðmælendur mínir væru kosningabærir, en samkvæmt lögum um framboð og kjör forseta skal skila framboðinu til ráðuneytis með slíku vottorði. Engin kjörstjórnanna hefur orðið við erindi mínu.

Hinsvegar hafa nú birst smáauglýsingar frá einstaka kjörstjórnum, þar sem kveðið er á um allt annað verklag en áður hefur þekkst við forsetakosningar. Í samtölum mínum við yfirmenn einstakra kjörstjórna, starfsmenn Innanríkisráðuneytisins og Þjóðskrá kemur í ljós að hver höndin er upp á móti í annarri í þessu verkferli. Eftir þessum samtölum er engu líkara en aldrei hafið verið haldnar forsetakosningar áður hérlendis og kerfið allt að ganga úr böndum því starfsmaður sem sá um þetta áður hjá ráðuneytinu hefur látið af störfum fyrir aldurs sakir.

Þar sem farið er yfir alla meðmælendalista af einum aðila, einni skrifstofu sem er Þjóðskrá í Borgartúni, ætti að vera einfalt mál að skipa einn fulltrúa á vegum stjórnsýslunnar til að votta listana eða boða til fundar í Innanríkisráðuneytinu þar sem fulltrúar yfirkjörstjórna geta mætt og farið yfir það sem kemur frá Þjóðaskrá um þau nöfn sem eru innan þeirra kjördæmis.

Kóngarnir í yfirkjörstjórnum vilja hinsvegar sitja á sínum rassi með fylgdarliði fyrir fleiri þúsund krónur á klukkutíman greitt af skattfé þjóðarinnar með opið hús víða um land fyrir forsetaframbjóðendur að mæta á sama tíma á sama deginum með lista sína í hönd.  Sumir þeirra neita að taka við sendingunni í pósti - eigin hendi skal það vera! Ég er vís til að mæta á hestvagni að hætti Jóns Sigurðssonar haldi þeir sér við slíka forneskju.

Í auglýsingum tveggja kjörstjórna 28. apríl s.l. í Fréttablaðinu kemur m.a. fram að kjörstjórnir muni taka við meðmælendalistum vegna forsetakjörs á milli kl. 13 og 15, 15 maí n.k.  Í annarri auglýsingunni (frá yfirkjörstjórn Norðvesturkjördæmis) er óskað eftir að meðmælendalistunum verði skilað til oddvita yfirkjörstjórnar á sýsluskrifstofunni á Sauðárkróki á milli kl. 13 og 15 hinn 15. maí n.k. og að skila verði frumritum listanna.  Í hinni auglýsingunni, (frá yfirkjörstjórn Norðausturkjördæmis) er óskað eftir að að meðmælendalistum sé skilað til oddvita yfirkjörstjórnar á Geislagötu 9 á Akureyri á milli kl. 13 og 15 hinn 15. maí n.k. og skila verða frumritum listanna. Einnig er óskað eftir að fylgi skrifleg tilkynning um hverjir 2 menn séu umboðsmenn viðkomandi framboðs.

Vegna þessara auglýsinga vil ég benda á að í lögum um framboð og kjör forseta Íslands nr. 36/1945 eru engar heimildir til kjörstjórna til að neita að taka við meðmælendalistum vegna forsetaframboðs þegar frambjóðendur vilja leggja þá fram eða ákveða einhliða þröngan tímaramma til að taka við listunum.  Af lögunum verður ekki annað ráðið en kjörstjórnir skuli úrskurða um kosningabærni þeirra er á meðmælendalista rita þegar eftir því er leitað.

Í lögunum er þess heldur ekki krafist að umboðsmenn séu vegna framboða til forseta Íslands. Þó virðist frambjóðendum það heimilt ef þeir kjósa svo að velja sér umboðsmenn skv. 11. gr. laganna.

Þá er í lögunum hvergi að finna ákvæði þess efnis að kjörstjórnir skuli fá í hendur frumrit meðmælendalista eða halda því, enda á ábyrgð frambjóðenda að skila meðmælendalistunum til ráðuneytisins eigi síðar en 5 vikum fyrir kjördag, skv. 4. gr. laga 36/1945.  Skv. sömu grein er eina hlutverk kjörstjórna varðandi meðmælendalista að votta að þeir sem á þá rita séu kosningabærir.

Í lögunum er ekki að finna neina heimild eða skyldu til kjörstjórna til að setja sér og gefa út í auglýsingum verklag vegna forsetakosninga sem er öðruvísi en tilgreint er í lögunum sjálfum.

Þar sem verklag kjörstjórna og opinberar auglýsingar um það stangast á við lög um framboð og kjör forseta Íslands nr. 36/1945 fer ég fram á að kjörstjórnir endurskoði verklag sitt og fari að lögunum.  Þá krefst ég þess að kjörstjórnir kvitti nú þegar fyrir móttöku meðmælendalista sem þeim hafa verið sendir á rafrænu formi og gegni tafarlaust skyldu sinni um að votta að þeir sem á þá hafa ritað séu kosningabærir eftir því sem yfirferð á listunum leiðir í ljós.  Sjálfsagt er að sýna kjörstjórnum frumrit meðmælendalista og leyfa þeim að taka af þeim afrit sé þess óskað en ekki er hægt að skilja frumritin eftir hjá kjörstjórnum þar sem það er á ábyrgð framboðsins, en ekki kjörstjórna, að koma þeim til Innanríkisráðuneytisins.

Á það er minnt að haldi kjörstjórnir sig við ofangreindar auglýsingar og verklag í stað þess að fara að réttum lögum kann það að fela í sér brot í opinberu starfi og verður farið með slík mál með viðeigandi hætti.

Ég mun skila frumritum meðmælendalista með framboði mínu á morgun föstudaginn 4. maí til Innanríkisráðuneytisins og vonast til að tekið verði við þeim þegar ég mæti.

Óski yfirkjörstjórnir í sínum leikaraskap og peningaaustri að fá frumrit af sömu listum afhent eigin hendi á mörgum stöðum samtímis skora ég á ráðuneytið að framleiða slík viðbótar “frumrit” af sömu blöðum og senda síðan boðbera með hestvagni um landið.

Innanríkisráðuneytið gæti einnig beitt sér fyrir einhverri skynsamlegri lausn í málinu þannig að ekki þurfi að sóa tíma frá fjölda manns og peningum þjóðarinnar í að eltast við dutlunga smákónga út um borg og bý sem maka krókinn á úreltu kosningakerfi.

Virðingarfyllst,
Ástþór Magnússon www.forsetakosningar.is 

Kvöldfundur verður á Alþingi

Slúbbertafréttaflutningur Pressunar

Engu er líkara en aulabárðar hafi staðið vaktina á Pressunni um helgina.

í örvæntingafullum tilraunum til að gera lítið úr mínu framboði birtir Pressan slúbbertaskáldskap á heimsmælikvarða í fyrirsögninni “Ástþór á atkvæðaveiðum í miðbænum með Sverrir Stormsker: Fáir aðrir á ferli en dimmiterandi ungmenni.”

Það minnir á líf undir Stalínisma að geta ekki gengið 50 metra vegalengd milli húsa á Laugarveginum á virkum degi um miðjan dag án þess að það sé spilað uppí einhverjar “atkvæðaveiðar” sem á ekki við nein rök að styðjast.

Spunakallar Pressunnar fyrir fréttakonu í framboði spila út skáldskapnum í takt við álíka skáldsögu vina sinna á DV. Hafa blaðamenn þessara fjölmiðla engan starfsmetnað?

Sannleikurinn um miðbæjarferð okkar Sverris stuttu eftir hádegi á föstudag kemur fram í frétt hjá mbl.is sem segir: “ein þeirra stúlkna sem kemur fyrir á myndinni staðfesti í samtali við mbl.is orð þeirra Ástþórs og Sverris”. Bloggfærslur okkar um þetta mál má lesa hér:

http://mbl.is/frettir/innlent/2012/04/28/aetludu_ad_fa_ser_t

http://stormsker.blog.is/blog/stormsker/entry/1236991/harmastiflulummu/

http://forsetakosningar.is/?p=341

Spunakallar mótframbjóðanda

Vegna fyrirspurnar frá DV um Facebook færslur:

 

Svar Ástþórs:

Ekki sá ég áfengi á neinum manni er ég gekk niður laugarveginn með hendur í vösum í gær ásamt hinum ágæta félaga mínum Sverri Stormsker um kl. 14 eftir jarðaför vinar okkar og öðlings Geira á Goldfinger. 

Hinsvegar fannst mér alveg bráðfyndið að vera beðinn um að skrifa á stuðninglista fyrir Þóru Arnórsdóttur.

Ef börn og unglingar eru í miðbæ Reykjavíkur undir áhrifum áfengis um miðjan dag er það alvarlegt mál. Vímuefnaneysla og vaxandi ofbeldi meðal unglinga er áhyggjuefni og vandamál sem þjóðfélagið þarf að leysa. Það er alls ekki eðlilegt að ungt fólk lendi í slagsmálum og á slysavarðstofu eftir böll.

Ástþór Magnússon

Svar Sverris Stormskers:

Ég frétti að það væru gasalega miklar umræður um þetta ekkisensrugl á fésinu. Við Ástþór vorum einfaldlega að koma úr jarðarför góvinar míns Geira gullputta og ætluðum að fá okkur þarmastíflulummu á veitingastaðnum Ítalíu. Ástþór lagði bílnum og ég skaust inní Mál og menningu til að fá skiptimynt í stöðumæli. Þegar ég kom til baka sá ég hvar Ástþór var umkringdur unglingum, líklegast framhaldsskólanemum, sem vildu alveg hreint endilega fá myndir af sér með friðarhöfðingjanum. 

Gaukur Úlfarsson, spunameistari Þóru Arnórs, var eitthvað að dylgja um það á fésinu í gærkvöldi, að ég hafi verið að safna meðmælendum fyrir Ástþór og jafnvel að láta þessa unglinga skrifa undir víxla. Alveg kostulegt. Hið sanna er að þetta er að sjálfsögðu alíslenskt fullkomið smábæjarbullshit. Ég átti engan orðastað við þessa krakka. Ekki eitt einasta orð. En það má vera að spunakallar Þóru haldi að þetta geti komið höggi á Ástþór. Þeir hefðu gjarnan mátt velja sér annan dag til þess en útfarardag vinar okkar.

Bestu kveðjur,

Sverrir Stormsker 

 

Fyrirspurnin frá DV: 

 

2012/4/28 Aðalsteinn Kjartansson <[e-mail]>

Sæll Ástþór,

 

Mig langar að fá viðbrögð þín við mynd og gagnrýni sem gengið hefur um á samskiptasíðunni Facebook (sjáhttps://www.facebook.com/photo.php?fbid=3492303820585&set=a.1149535252835.23587.1061193730&type=1&theater).

Á myndinni sést þú safna undirskrifta á meðal ungra einstaklinga sem eru með áfengi um hönd.

 

Er eðlilegt að biðja þá sem neytt hafa áfengis að skrifa undir meðmælalista vegna forsetaframboðs?

Hverju svarar þú gagnrýnni þeirra sem segja það óeðlilegt?

 

Bestu kveðjur,

 

Aðalsteinn Kjartansson

Blaðamaður DV 

Ætluðu að fá sér „þarmastíflulummu“

Til hamingju Sigurbjörg Jónsdóttir

Til hamingju Sigurbjörg Jónsdóttir.

Svarið þitt var rétt og þú hefur unnið Livedrive Tölvuský í Forsetaleiknum! 

Ánægja að kynna einnig aukaverðlaun dagsins, Drottningarhunang frá son.is.

Hér má sjá vinninga og taka þátt í leiknum:
http://www.facebook.com/forsetakosningar/app_201730886505500

Er og verður ávallt hóra!

Öfgamenn múslima umturnuðust útí danska Jyllands Posten yfir skopmyndum af spámanni. Á Íslandi gengur allt af göflunum vegna skopmyndar um pólitíska hóru.

Framsóknarflokkurinn á sér langa sögu sem pólitísk hóra. Ævintýralegum fjárhæðum var stolið af þjóðinni af refum úr þessu spilltasta greni landsins. 

Sif Friðleifsdóttir svaf eins og prinsessan á bauninni í mjúku hóruskauti Framsóknarflokksins árum saman. M.a. sem ráðherra. Nú ganga sögur um að endurtaka eigi leikinn. 

Ég ætla rétt að vona að Morgunblaðið láti ekki undan móðursjúkum framsóknarmönnum og fari að biðjast afsökunar á skopmyndinni sem lýsir pólitísku hórunni með einstaklega skilmerkilegum hætti. 

Við meigum aldrei gleyma því sem Sif Friðleifsdóttir og félagar gerðu þessari þjóð þegar flokksmenn þeirra fóru rænandi og ruplandi um sjóði landsmanna.

Gilda önnur lög eða reglur um mig en aðra Íslendinga?

Í janúar s.l. var ég handtekinn af starfsmönnum Lögreglustjórans á Höfuðborgarsvæðinu  framan við verslun Byko í Kópavogi og færður til yfirheyrslu í fangelsið á Hverfisgötu.
 
Af mér voru teknir í vörslu lögreglunnar gsm símar, mér lesnar reglur um réttindi handtekins manns og færður í yfirheyrsluherbergi þar sem fram fór yfirheyrsla fyrir framan tvo lögreglumenn, lögmann sem kallaður var til og upptökumyndavél.
 
Ég bað um mér væru sýnd gögnin sem lögreglan væri með vegna málsins og yfirheyrslu, en því var synjað. Mér var tjáð að málið snérist um vefsíðuna www.sorprit.com og kærandinn væri útgefandi DV en aðrar upplýsingar fékk ég ekki. Lögmaður sem kallaður var til lofaði mér að útvega þessi gögn næstu daga og senda mér, en þau hafa enn ekki borist mér.
 
Í framhaldinu hafði ég samband við aðstoðar lögreglustjóra og bað um upplýsingar um á annan tug kærumála sem ég hef sent embættinu vegna margítrekaðra mannorðsmorða DV gegn mér. DV lagði mig ítrekað í einelti með rógburði og lygasögum um mína persónu. Slík innslög um mig skipta þúsundum í DV og vefsíðum sem haldið hefur verið úti af DV.
 
Á endanum fékk ég bréfin frá embætti Lögreglustjóra nema síðasta bréfið sem þeir sögðust hafa sent í janúar, það hefur enn ekki borist mér. Öll hin bréfin voru nánast samhljóma á þá leið að embættið hefði vísað mínum málum frá og að mér skilst er niðurstaðan sú að aðfarir DV mannorðsmorð og ofbeldishvatningar gegn minni persónu væru ekki hegningarlagabrot.
 
Í dag fékk ég síðan sent bréf frá Efnahagsbrotadeild Ríkislögreglustjóra þar sem fram kemur að kæra sem ég sendi þeim vegna útgáfu DV væri heldur ekki brot á lögum. Með öðrum orðum virðist það ekki vera lögbrot á Íslandi að stunda ítrekað kennitöluflakk til að komast undan ábyrgð á mannorðsmorðum í fjölmiðlum og heldur ekki lögbrot að reka halda úti starfsemi með svo mikið neikvæðan höfuðstól að ljóst er að viðkomandi fyrirtækið er margfalt gjaldþrota. Lög Alþingis um þessi mál virðast því vera marklaus og orðin tóm!
 
Í ljósi ofangreindra staðreynda kemur handtaka mín, vegna einhverrar óskilgreindar rannsóknar og kæru frá útgefendum DV, mjög á óvart.  Í þessu sambandi óska ég eftir upplýsingum frá þeim aðilum sem ég nú sendi þetta erindi sem fyrirspurn og kæru: Ríkissaksóknara, Umboðsmanni Alþingis, Ríkislögreglustjóra, Lögreglustjóranum í Reykjavík og Dómsmálaráðherra, og Alþingismönnum, hvort einhver önnur lög gilda á Íslandi um mína persónu en um útgefendur DV?  
 
Virðingarfyllst,
Ástþór Magnússon

Erindi þetta er sent til:
Ríkissaksóknara, Umboðsmanns Alþingis, Ríkislögreglustjóra, Lögreglustjórans í Reykjavík, Dómsmálaráðherra, og Alþingismanna 

Rafrænt Stjórnlagaþing er lausnin. Treysti ekki sorpritstjórum og gæludýrum!

"...að búa til lög eftirá til að gera kosningarnar löglegar eins og sumir tala fyrir er hins vegar skelfilega kommúnískt bragð, tekið beint úr bókinni Animal Farm þar sem svínin breyttu lögunum eftir að þau brutu þau." Tek undir þessi orð eins ágæts bloggara.

Það eru fleiri atriði en þau sem Hæstiréttur tekur á sem var ábótavant við kosningarnar. Undirbúningur einkenndist af fljótfærni og vanhugsun. Unnið alltof hratt og hroðvirknislega. Vantaði grundvallarstoð lýðræðisins í kosningarnar, kynningar á frambjóðendum og málefnum þeirra. Niðurstaðan var í samræmi við það, m.a. þrír pistlahöfundar mesta sorprits þjóðarinnar (DV) og fjöldi hinna hafa verið gæludýr Egils Helgasonar og reglubundnir gestir í kjaftaþætti hans Silfri Egils. Hvenær á að hætta að troða pólitískum skoðunum Egils ofaní þessa þjóð?

Það er nánast lán í óláni að kosningin var dæmd ógild. Að minnska kosti treysti ekki sorpritstjórum og gæludýrum RÚV neitt sérstaklega vel til að skrifa nýja stjórnarskrá.

Hversvegna ekki efna til rafræns Stjórnlagaþings þar sem öll þjóðin getur komið að því að skrifa nýja stjórnarskrá? Tæknin til að gera þetta er fyrir hendi. Ég býð fram aðstoð mína við að koma upp slíku rafrænu þingkerfi.

Ögmundur fundar með stjórnlagaþingsfulltrúum