Þegar ég var í Palestínu fyrir nokkrum árum lenti ég inní miðri skothríð og horfði á fólkið falla allt í kringum mig. Sjúkrabílarnir komu og fóru stöðugt, rennandi af blóði eins og í sláturhúsi.
Þeir spúluðu blóðið innan úr sjúkrabílunum á milli ferðanna meðan aðrir komu nýju fólki á börurnar.
Á sjúkrahúsi bæjarins horfði ég á þá síðan einn af öðrum látast á skurðaborðunum. Ungt fólk, börn og gamalmenni, dauðinn fer ekki í manngreinarálit eftir skotbardaganna.
Það er erfitt að fordæma ekki Ísraelsmen eftir að verða fyrir slíkri lífsreynslu að sjá þetta með eigin augum. Enn erfiðra er að skilja hversvegna hjónin á Bessastöðum svara ekki ítrekuðum beiðnum um aðstoð.
Myndirnar með greininni eru mínar eigin. Smelltu á linkana:
Forsetahjón, Ólafur Ragnar og Dorrit, hversvegna svarið þið ekki?
Dorrit, ætlar þú að sitja aðgerðarlaus á meðan landsmenn þínir myrða þetta fólk?
Ekki hægt að flytja særða | |
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt |
Flokkur: Stjórnmál og samfélag | Breytt s.d. kl. 22:47 | Facebook
Bæta við athugasemd [Innskráning]
Ekki er lengur hægt að skrifa athugasemdir við færsluna, þar sem tímamörk á athugasemdir eru liðin.