Kverkatak forsetans

Ólafur Ragnar Grímsson þorir ekki að mæta mér og öðrum forsetaframbjóðendum í kappræður um málskotsrétt forseta á baráttudegi verkalýðsins 1. maí þar sem í tilefni dagsins átti einnig að velta upp þeirri spurningu hvort forsetinn geti með einhverjum hætti staðið vörð um hagsmuni almennings í endurreisninni.

Starfsstúlka Ólafs sendi það svar að hann vilji “sýna mótframbjóðendum sínum virðingu” með því að neita að mæta þeim á jafnréttisgrundvelli í kosningabaráttunni til að skilja kjarnann frá hisminu í umræðum um málskotsréttinn.

Með þessu sýnir Ólafur hinsvegar lítisvirðingu og heldur forsetakosningunum í gíslingu.  Þótt Ólafi hafi tekist um tíma að blekkja þjóðina með lýðskrumi blekkir hann mig ekki.

Forsetinn sló sig til riddara með leikriti þar sem hann spilaði með málsskotsréttinn eftir eigin hentugleikum. Fyrst átta árum eftir að hann tók við embætti þegar kostunaraðilar framboðs hans (eigendur Norðurljósa-365 miðla) vildu með öllum ráðum stöðva fjölmiðlafrumvarpið. Stór mál m.a. Kárahnjúkar, öryrkjamálið og fyrstu Icesave lögin fóru hinsvegar í gegn með samþykki forseta.

Síðan eftir fimmtán ár í embætti þegar skoðanakannanir sýndu vaxandi óvinsældir Ólafs í kjölfar útrásarvíkingana smjaðursins þá greip hann til þess ráðs að nota aftur málskotsréttinn. Það gerði Ólafur í örvæntingafullri tilraun til að ná lýðhylli við nýju keisarafötin sín og hafði þetta lítið með hagsmuni þjóðarinnar að gera.

Á meðan erlendir vogunarsjóðir liggja eins og blóðsugur á bankakerfi landsmanna og soga til sín peninga, heimili og atvinnufyrirtæki galar forsetinn í útlöndum eftir afsökunarbeiðni afdánkaðs stjórnmálamanns í Bretlandi í stað þess spyrna við yfirstandandi bankaráni frá Bessastöðum.

Ólafur Ragnar er tækifærissinni sem verður aldrei forseti fyrir neinn nema sjálfan sig sagði samstarfsmaður hans til margra ára Steingrímur Hermannsson fyrrum forsætisráðherra við mig  áður en lýðskrumarinn var kjörinn í embætti forseta Íslands árið 1996.

Nú er mál að Ólafur láti af því kverkataki sem hann er með á lýðræðinu, kveði niður sinn eigin Bessastaðadraug og þær kommúnísku hugsjónir sínar að sitja til eilífðarnóns á forsetastóli.

Farðu í friði Ólafur og gefðu þjóð þinni tækifæri til að velja sér nýjan forseta eftir lýðræðislegum leikreglum.

 

Ástþór Magnússon - forsetakosningar.is

Ný vefsíða og Facebook flugmiðaleikur

Nú er hægt að safna vildarpúnktum og komast frítt til útlanda með því að heimsækja Íslenska vefsíðu. 

Um er að ræða nýjung í markaðssetningu á netinu sem er að ryðja sér til rúms erlendis. Ég kynni þetta nú á vefnum  www.forsetakosningar.is

Með því að svara spurningu úr stefnumálum framboðsins í Facebook leiknum Forsetaflug er hægt að vinna til verðlauna allt uppí flugmiða út í heim.

 

Þetta er ekki í fyrsta sinn sem ég kynni Íslendingum tækninýjungar t.d. stofnaði Kreditkort hf fyrsta greiðslukortafyrirtæki landsins sem nú heitir Borgun. Eyddi svo áratug eða svo í þróa og markaðssetja gagnvirka snertiskjátækni í Evrópu sem var svona hálfgerður frumburður verslunar á netinu. 

 

Nú vill ég innleiða beint lýðræði á Íslandi og nýta hraðbankakerfið sem kjörklefa fyrir þjóðaratkvæðagreiðslur. Gjáin milli þings og þjóðar verður best brúuð með þjóðaratkvæðagreiðslum. Við þurfum að taka þetta upp í umræðunni um embætti forseta Íslands. Ég skora á forsetaframbjóðendur að mæta í kappræður í Háskólabíó 1. maí til að skilja kjarnann frá hisminu í umræðunni um málsskotsréttinn.

Er RÚV búið að velja forsetann?

Mér var að berast tölvupóstur frá fréttastofu RÚV sem bendir til þess að stofnunin sé þegar búin að ákveða hver verði næsti forseti lýðveldisins og nú þurfi bara að skipuleggja kosningavöku og veislu í sjónvarpssal. Sjá netpóstinn hér:

Sæll Sigríður,

Er ekki eitthvað að forgangsröðinni hjá ykkur á RÚV? 

Síðast þau skilaboðin ekkert inn að gæta þurfi í aðdraganda kosninga að virða og virkja lýðræðið? Að gera frambjóðendum kleift að kynna stefnumál sín fyrir þjóðinni án þess að peningavaldið eða klíkur í þjóðfélaginu mati ofan í fólkið hvað á að kjósa með Göbbels aðferðafræðinni sem virðist vinsæl í dag meðal Íslenskra fjölmiðla.

Þann 1 maí verða kappræður forsetaframbjóðenda í Háskólabíó. Viljið þið ekki byrja á að senda út þann fund á RÚV?

http://mbl.is/frettir/innlent/2012/04/25/kappraedur_forsetaframbjodenda/

Eða er RÚV þegar búið að ákveða að næsti forseti verði starfsmaður fréttastofunnar eftir pöntun stjórnarformanns RÚV eins forsprakka hópsins Betri valkost á Bessastaði stofnað til höfuðs öðrum framboðum og því þurfi ríkisfjölmiðlarnir ekkert að undirbúa annað en skemmtiþátt og veislu í sjónvarpssal að loknum kosningum. 

Með kveðju

Ástþór Magnússon

2012/4/25 Sigríður Hagalín Björnsdóttir <[e-mail]>

Sæll,

ekki er ráð nema í tíma sé tekið, og við erum þegar komin á fullt að skipuleggja kosningavökuna 30. júní n.k.

Við búumst við fyrstu tölum kl. 23.00, og vildum gjarnan reyna að búa þannig um hnútana að frambjóðendur verði í sjónvarpssal þegar þær verða birtar.

Ég veit að enn er langur tími til stefnu, en þori ekki annað en að ræða þetta við þig núna strax.

 

Bestu kveðjur,

 

Sigríður Hagalín Björnsdóttir

Fréttastofu RÚV

Sími 515 3030 / 699 1989

[e-mail]

 

 

  

Kappræður forsetaframbjóðenda

Meðmælendalistum skilað undir skrumskældu lýðræði

Til Innanríkisráðherra

Undirritaður hefur í dag sent afrit meðmælendalista með forsetaframboði ásamt rafrænni skrá til allra yfirkjörstjórna landsins. Frumrit listanna eru tilbúin til afhendingar og þess óskað að ráðuneytið taki við öllum frumritum eins og við fyrri forsetakosningar.

Vegna mismununar að undanförnu í helstu fjölmiðlum, þar sem m.a. starfsmenn ríkisfjölmiðla hafa talað niður mitt framboð og sagt að ekki sé um “alvöru” framboð að ræða, er það skýlaus krafa að meðmælendalistarnir verði yfirfarnir án tafar og vottorðum yfirkjörstjórna skilað um hæl.

Það væri á skjön við eðlilegar lýðræðisreglur, og varla við hæfi í þróuðu vestrænu ríki,  ef kosningar hefjast án þess að búið sé að leiðrétta þann misskilning sem dreift hefur verið af ríkisfjölmiðlunum undanfarna mánuði að framboð mitt sé ekki “alvöru” forsetaframboð.  

Ég skora því á Innanríkisráðuneytið að gera mér kleift að skila inn framboðinu og fá það vottað sem “ALVÖRU FORSETAFRAMBOД áður en utankjörfundarkosning hefst.

Athygli Innanríkisráðherra, sem fer með framkvæmd kosninganna, er vakin á því að Fjölmiðlanefnd hefur svarað með útúrsnúningum beiðni minni um skoðun á mismunun í fjölmiðlum og hlutdrægri aðkomu stjórnarformanns og þáttastjóranda RÚV að forsetaframboðum.

Virðist Fjölmiðlanefnd sem kostar þjóðina 40 milljónir króna af fjárlögum ekki ætla að skila neinu fyrir þessa peninga, né virðist nefndin þekkja skyldur sínar samkvæmt lögum. Sjá meðfylgjandi bréf til nefndarinnar.

Væri ástæða fyrir Innanríkisráðherra að óska eftir því að kosningareftirlit ÖSE taki að sér eftirlitshlutverk fjölmiðlanefndar í aðdraganda þessara forsetakosninga?

Svar óskast sem allra fyrst,

Virðingarfyllst,
Ástþór Magnússon

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• Svar til Fjölmiðlanefndar
• Bréf Fjölmiðlanefndar

Kvörtun til Umboðsmanns Alþingis vegna Fjölmiðlanefndar

Engin svör hafa borist frá Fjölmiðlanefnd við fyrirspurn um beina aðkomu stjórnarformanns RÚV að vali á forsetaframbjóðanda og fleiri spurningum um mismunun fjölmiðla í umfjöllun.

Erlendur fræðimaður líkti RÚV í aðdraganda forsetakosninga árið 2004 við ríkisfjölmiðla í gömlu Júgóslavíu undir Slobodan Milosevic árið 1992. Viljum við láta þekkja Ísland af því að fjölmiðlar hér skekki lýðræðisþróun og greiði fyrir klíkuskap og misnotkun valds?

Er við hæfi að stjórnarformaður RÚV lýsi velþóknun á einu forsetaframboði og tefli því beint fram gegn öðrum? Væri ekki rétt til að gæta hlutleysis RÚV að stjórnarformaðurinn víkji sæti? Er við hæfi að þátttastjórnendur á RÚV tali um sum framboð sem „alvöru“ og önnur ekki?  Á ekki slíkur aðili að víkja úr ríkisreknum fjölmiðlum í sameign þjóðarinnar?

Er ekki hlutverk Fjölmiðlanefndar að gæta að fjölmiðlar veiti óhlutdrægar upplýsingar á jafnréttisgrundvelli? Er við hæfi að stórir Íslenskir fjölmiðlar séu reknir sem áróðursvélar með hugmyndafræði úr smiðju Göbbels til að stjórna vali þjóðarinnar á forseta? 

Er hægt að bjóða þjóðinni upp á að nýstofnuð fjölmiðlanefnd taki hlutverk sitt með léttvægum hætti og meðhöndli ný fjölmiðlalög sem grín?  Til hvers eru settar 39,1 milljón á fjárlögum 2012 í rekstur fjölmiðlanefndar ef það er ekki til að nefndin sinni eftirlitsskyldu sinni?

Íslensk þjóð hefur gengið í gegnum efnahagsleg áföll undanfarin ár sem má rekja beint til misnotkunar valds og klíkuskapar í stjórnsýslunni. Endurreisnin ber merki áframhaldandi klíkuskapar. Milljarðaskuldir forréttindastéttar eru nú afskrifaðar á kostnað almennings og atvinnutækjum ráðstafað með leynisamningum til fárra útvaldra rétt eins og áður.

Þjóðin má ekki glata því tækifæri sem liggur í vali á forseta. Réttur maður á Bessastöðum getur spyrnt við fótum til að uppræta spillinguna. Er ásættanlegt að fjölmiðlar stýri umræðunni fyrir sérhagsmunaöflin og blekki almenning til að kjósa varðhund kerfisins í embætti forseta Íslands?

Ég skora á Umboðsmann Alþingis að beita áhrifum sínum í þessu máli án tafar og áður en annað stórslys verður hér í stjórnsýslunni á kostnað þjóðarinnar.

Hér er fyrirspurnin til Fjölmiðlanefndar frá 26 mars s.l.:

Fjölmiðlanefnd
Borgartún 21
105 Reykjavík

27 mars 2012.

Fyrirspurn til Fjölmiðlanefndar vegna forsetakosninga: 

Með tilvísun til yfirlýsinga og fyrirlestrar sem fluttur var af framkvæmdastjóra Fjölmiðlanefndar undir heitinu “Ógna rangfærslur og hlutdrægar fréttir lýðræðinu?” óskast álit Fjölmiðlanefndar á því hvort eftirfarandi samrýmist lögum og reglum um lýðræðislegar skyldur fjölmiðla og þá sérstaklega hvað varðar RÚV þar sem þeir fjölmiðlar eru í eigu ríkisins:

1. Árið 2004 og “rússneskar” forsetakosningar á Íslandi í boði RÚV: 
Verður árið 2012 endurtekning á árinu 2004 en þá voru fjölmiðlarnir nánast lokaðir forsetaframbjóðendum. Einn þriggja frambjóðanda hafði þá sérstöðu að eiga greiðan aðgang að fjölmiðlum frá forsetaembættinu. Aðrir fengu ekki að kynna sín stefnumál með sama hætti. Engir umræðuþættir með frambjóðendum áttu sér stað í aðdraganda kosninganna fyrr nokkrum klukkustundum fyrir opnun kjörstaða.  Niðurstaðan var svokölluð "rússnesk" kosning enda dæmigert um kosningar í einræðisríkjum. Erlendur fræðimaður líkti RÚV árið 2004 við ríkisfjölmiðla í gömlu Júgóslavíu undir Slobodan Milosevic árið 1992.  http://frettir.forsetakosningar.is/fr%C3%A9ttir1/2012/03/14/hvatning-til-%C3%BAtvarpsstj%C3%B3ra 

2. Er við hæfi að stjórnarformaður RÚV grafi undan einstökum framboðum? 
Samrýmist það stöðu stjórnarformanns ríkisfjölmiðlanna RÚV að vera þátttakandi í hóp sem kallar sig "Betri valkost á Bessastaði" og taka þannig beina afstöðu gegn öðrum framboðum sem þegar er búið að tilkynna? Sjá http://www.vb.is/frettir/71074/ og tilvitnun: Björg Eva Erlendsdóttir, fyrrv. fréttakona og nú stjórnarformaður RÚV.

3. Er aðal þáttastjórnandi RÚV hlutdrægur og með hatursáróður? 
Samrýmist það stöðu helsta stjórnanda umræðuþátta RÚV Egils Helgasonar, og sem einnig hefur verið þáttastjórnandi í kosningasjónvarpi RÚV, að skrifa á bloggsíðu sína eftir að komin eru fram tvö mótframboð gegn sitjandi forseta: "Enn er ekki komið í ljós hvort Ólafur Ragnar Grímsson fær alvöru mótframbjóðendur"
http://silfuregils.eyjan.is/2012/03/20/sumarkosningar-um-stjornarskra-og-forseta/ 
Gæti það flokkast undir hatursáróður í skilningi 27gr. fjölmiðlalaga að gefa í skyn með þessum hætti að undirritaður sé ekki “alvöru frambjóðandi”?  Með þessu orðavali er ótvírætt verið að lítillækka þau framboð sem fram eru komin.  Í þessu sambandi er einnig rétt að vekja athygli á því að undirritaður hefur á liðnum árum verið útilokaður frá þættinum Silfur Egils og synjað um tækifæri að kynna stefnumál framboða sinna þar á meðan aðrir frambjóðendur fengu greiðan aðgang eins og t.d. fyrir síðustu alþingiskosningar. Þátturinn hefur á sama tíma leyft niðrandi tilvitnanir um undirritaðann m.a. af einum þeirra sem nú hefur verið teflt fram sem mögulegum frambjóðanda af hópnum “Betri valkost á Bessastaði”.  Sjá hér eina af mörgum kærum vegna Egils Helgasonar og RÚV sem ber nákvæmlega uppá 2 ár í dag þann 27 mars:
http://frettavakt.blog.is/users/a3/frettavakt/files/_tvarpsrettarnefnd-kaera-290309.pdf 

4. Álitsgjöfum telft fram í RÚV til að grafa undan forsetaframboði
Eftir að undirritaður svo og annar einstaklingur hafa opinberlega lýst yfir framboðum sínum í komandi forsetakosningum ræddi RÚV við “álitsgjafa”, gamlan stjórnmálafræðingi, í þætti sem RÚV kallar “Spegillinn” og sem á að vera spegill líðandi stundar. Vísvitandi var þar farið með þær rangfærslur að sitjandi forseti verði sjálfkjörinn því enginn muni þora í mótframboð. 
RÚV sá ekki ástæðu til að fjalla um þá leiðréttingu sem ég sendi þeim strax daginn eftir enda virðist um hreinan pólitískan spuna að ræða af hálfu fréttastofu RÚV sem ekki er einsdæmi:
http://frettir.forsetakosningar.is/fr%C3%A9ttir1/2012/03/17/%C3%A1litsgjafar-r%C3%BAv-ekki-me%C3%B0-%C3%A1-n%C3%B3tunum 

5. Ræðst umfjöllun af því hvort starfsmenn RÚV verða í framboði? 
Er Fjölmiðlanefnd kunnugt með hvaða hætti ríkisfjölmiðlarnir RÚV ætla að standa að kynningu framboða í komandi forsetakosningum. Ræðst það af því hvort einn eða fleiri fréttamenn RÚV verða meðal frambjóðenda en hópurinn sem stjórnarformaður fjölmiðlafyrirtækisins stendur á bakvið hefur nú þegar telft fram tveimur slíkum. Við síðustu alþingiskosningar var einu nýju framboði hampað umfram annað. Formaður þess framboðs var einmitt starfsmaður RÚV sem tók sér leyfi frá störfum og svaraði síma um skiptiborð RÚV á kosningaferðum sínum.  

6. Hvernig mun Fjölmiðlanefnd standa vaktina um lýðræðislegar grundvallarreglur?
Mun Fjölmiðlanefnd gæta þess að fjölmiðlarnir sinni lýðræðislegum grundvallarreglum samkvæmt 26gr. fjölmiðlalaga í aðdraganda forsetakosninga 2012 og hvernig ráðgerir Fjölmiðlanefnd að standa vörð um neðangreindar greinar úr lögum um fjölmiðla í komandi forsetakosningum?

Lög um fjölmiðla

2011 nr. 38 20. apríl

26. gr. Lýðræðislegar grundvallarreglur.
Fjölmiðlaveita skal í starfi sínu halda í heiðri lýðræðislegar grundvallarreglur og standa vörð um tjáningarfrelsi. Hún skal virða mannréttindi og jafnrétti auk þess að hafa í huga friðhelgi einkalífs. Fjölmiðlaveita skal gæta þess að uppfylla kröfur um hlutlægni og nákvæmni í umfjöllun sinni um fréttir og fréttatengt efni og gæta þess að mismunandi sjónarmið komi fram, jafnt karla sem kvenna.

27. gr. Bann við hatursáróðri og hvatningu til refsiverðrar háttsemi.

Fjölmiðlum er óheimilt að hvetja til refsiverðar háttsemi. Bannað er að kynda undir hatri í fjölmiðlum á grundvelli kynþáttar, kynferðis, kynhneigðar, trúarskoðana, þjóðernis, skoðana eða menningarlegrar, efnahagslegrar, félagslegrar eða annarrar stöðu í samfélaginu.

Forseti Íslands í boði fjölmiðlafyrirtækis
Áhugavert er í þessu sambandi að sitjandi forseta var komið í embætti af fjölmiðlafyrirtækinu Norðurljósum sem rak áður Stöð2, Bylgjuna, Fréttablaðið og DV og naut hann þar stuðnings annarra þeirrar fréttakvenna nú orðuð við framboð að því að virðist á vegum RÚV eða stjórnenda þess. Þá var fréttastjóri Stöðvar 2 einmitt sá sem nú er útvarpsstjóri RÚV.

Reynsla undirritaðs af þátttöku í kosningum á Íslandi er að fjölmiðlar hafa verið með eindæmum hlutdrægir sem beinir þátttakendur og gerendur í atburðarrásinni. Þess vegna var athygli undirritaðs sérstaklega vakin á þeim orðum sem framkvæmdastjóri Fjölmiðlanefndar lét falla nýverið í erindi á Akureyri um að breytingar til hins verra hafi orðið á umfjöllun RÚV eftir sameiningu fréttastofu útvarps og sjónvarps og því að vegna mikilvægis fjölmiðla sem fjórða valdsins verður að vera hafið yfir allan vafa að pólitík mengi ekki störf fjölmiðlanefndar. En hvað með ríkisfjölmiðlana sjálfa, er allt í sóma með að þeir reki hlutdrægan pólitískan áróður fyrir menn og málefni sem eru stjórnendum RÚV velþóknanlegir en útiloki aðra? 

Virðingarfyllst,
Ástþór Magnússon

Ranghugmyndir um fyrirmyndarþjóðfélag

Þau ummæli Þóru Arnórsdóttur í fjölmiðlum að „margir lenda í því að slást eftir ball” eru forkastanleg og ekki við hæfi af forsetaframbjóðanda.

Friður 2000 varaði við því fyrir fimmtán árum að ofbeldi færi vaxandi í þjóðfélaginu. Við framleiddum stuttmyndir gegn ofbeldi og dreifðum til sjónvarpsstöðva til að sýna á undan og eftir kvikmyndum sem innihalda ofbeldi.

Þrátt fyrir að hafa bent á niðurstöður rannsókna m.a. á vegum UNESCO um vaxandi ofbeldi sem rakið er til aukins ofbeldis í sjónvarpi og tölvuleikjum, varð fálæti fjölmiðlanna við verkefninu til þess að það lagðist af. Á ráðstefnu um ofbeldi á vegum Kennarafélags Íslands var sýnd mikil andstaða við þetta verkefni Friðar 2000 af hálfu fulltrúa Stöðvar 2.

Ofbeldi er aldrei réttlætanlegt. Engin ástæða er fyrir nokkurn mann að lenda í slagsmálum. Ég hef t.d. aldrei á minni lífsævi lent í slagsmálum við annan mann. Hafi ég verið beittur ofbeldi hef ég tekið því án þess að slá til baka. Slíkt þurfum við að kenna okkar unga fólki til að uppræta ofbeldi í samfélaginu.

Um leið og ég fordæmi ómálefnalegar árásir á forsetaframboð Þóru Arnórsdóttur skora ég og samtökin Friður 2000 á forsetaframbjóðandann að gefa út afdráttarlausa yfirlýsingu þar sem hún leiðréttir ummæli sín sem má skilja á þann veg að henni finnist ofbeldi eðlilegur þáttur í samfélaginu. Það er mjög alvarlegt mál ef kjörinn verður forseti með slíkar ranghugmyndir um fyrirmyndarþjóðfélag.

Skýrslu UNESCO má nálgast á vef Friðar 2000: www.peace2000.org.

DV gjaldþrota - Árangurslaust fjárnám hjá DV

DV hefur lýst sig gjaldþrota við árangurslaust fjárnám Tollstjóra. Sjá meðfylgjandi útskrift frá Lánstraust.

DV skuldar milljónatugi í staðgreiðslu skatta og vösluskatta. Spurningar vakna um hver eigi milljóna tæki og tól DV sem fyllir heila hæð í Tryggvagötu 11. Er DV virkilega algerlega eignarlaust? Er búið að færa allar eignir DV í nýtt félag í enn einu kennitöluflakkinu?

Samkvæmt lögum ber stjórnendum DV að hætta rekstri án tafar enda fangelsisvist við því að halda úti rekstri gjaldþrota fyrirtækis. Undanskot eigna með kennitöluflakki er einnig alvarlegt lögbrot. Ætla lögregla og yfirvöld að halda hlífiskyldi yfir DV?

Hér að neðan eru nokkrar áhugaverðar færslur um DV. Með þessari færslu fylgir einnig bréf frá Lögreglustjóranum í Reykjavík í framhaldi af handtöku minni sem skrifað er um hér að neðan:

Ritstjóri DV lúffaði aftur fyrir töframönnum auðvaldsins. Lýgur að lesendum!

Ástþór Magnússon Wium | 27. febrúar 2010

DV þegir um gjörninginn og í Sandkorni er reynt að slá ryki í augu almennings Drottningarviðtal DV við einn huldumanninn bakvið gjaldþrota fyrirtækjapýramídann sem rekur sorpritið féll heldur betur um sjálft sig í dag þegar Morgunblaðið birti umfjöllun

Undanskot eigna DV - Kæra til Efnahagsbrotadeildar Ríkislögreglustjóra

Ástþór Magnússon Wium | 28. mars 2010

Fréttavefurinn DV.is hefur í dag tilkynnt um að útgáfa blaðsins DV og vefsins dv.is hafi verið fært úr Birtingur ehf og að kauperðið sé trúnaðarmál. Þeim sem þekkja til þessa máls má vera ljóst að hér er um gróft undanskot eigna að ræða. Birtingur ehf er

Hreinn Loftsson að missa lögmannsréttindin?

Ástþór Magnússon Wium | 15. mars 2010

Sú saga gengur um á sumum fjölmiðlanna að vegna yfirvofandi gjaldþrots DV leiti Hrein Loftsson nú dyrum og dyngjum að kaupendum á DV því annars sé líklegt að hann fari í persónulegt gjaldþrot og missi lögmannsréttindin. Minni á greinar sem ég skrifaði

DV gjaldþrota

Ástþór Magnússon Wium | 15. febrúar 2010

Kæra fjármálamisferli útgefanda DV, kennitöluflakk og viðskiptablekkingar Ríkislögreglustjórinn &#8211; Efnahagsbrotadeild Skúlagata 21, 101 Reykjavík. Símbréf: 4442501 15. febrúar 2010 Í tengslum við undirbúning stefnu gegn útgefendum DV vegna meiðyrða

Gjaldþrota DV fjármagnað af Sparisjóð Siglufjarðar

Ástþór Magnússon Wium | 26. febrúar 2010

Innistæður einstaklinga hjá Sparisjóði Siglufjarðar eru notaðar til að fjármagna rekstur sorpblaða m.a. DV sem rekið er af gjaldþrota pýramídaþrenningu undir stjórn hæstaréttarlögmannsins Hreins Loftssonar, sem margir telja sitja sem lepp fyrir Jón

Blaðamannafélag Íslands styður mannorðsmorðingja

Ástþór Magnússon Wium | 26. febrúar 2010

Áskorun Blaðamannafélags Íslands til stjórnvalda um að síbrotamenn sem fara offari í ærumeiðingum og mannorðsmorðum njóti friðhelgi gegn dómstólum er hneykslanleg. Þeir blaðamenn sem hafa fengið á sig dóma undanfarin ár og mánuði eru nánast

Sigga liggur kylliflöt fyrir Jón Ásgeir og vill enga krítík!

Ástþór Magnússon Wium | 1. mars 2010

"Framreiðum léttmeti og gamanefni" segir einn starfsmanna Jóns Ásgeir Jóhannessonar hjá 365 miðlum, sem hefur umsjón með því sem þau segja vera "vinsælasti morgunþáttur landsins". Sigga Lund Hermannsdóttir er einn umsjónarmanna Zúúber á FM957. "Það eru

Boðaður í yfirheyrslu. Mæti ekki hjá glæpalögreglu!

Ástþór Magnússon Wium | 30. desember 2010

Í dag kl. 13 er ég boðaður til yfirheyrslu hjá Lögreglustjóranum í Reykjavík. Mæti ekki. Get ekki tekið lögreglu sem gengur erinda glæpamanna alvarlega. Fyrrum stjórnarformaður gjaldþrota fyrirtækjasamsteypu sem nú skuldar 550 milljarða án þess að eignir

Gilda önnur lög eða reglur um mig en aðra Íslendinga?

Ástþór Magnússon Wium | 16. febrúar 2011

Í janúar s.l. var ég handtekinn af starfsmönnum Lögreglustjórans á Höfuðborgarsvæðinu framan við verslun Byko í Kópavogi og færður til yfirheyrslu í fangelsið á Hverfisgötu. Af mér voru teknir í vörslu lögreglunnar gsm símar, mér lesnar reglur um 

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• Bréf frá Lögreglustjóra eftir handtöku
• Árangurslaust fjárnám hjá DV

Hér eru 3 milljónir sem þú mátt sækja

Í Bláfjöllum bíða þín 3 milljónir króna. Þú þarft bara að keyra uppeftir og sækja draslið! Fullkomlega löglegt að mati Karls Vilbergssonar lögfræðings Lögreglustjórans í Reykjavík.

Lögreglustjórinn í Reykjavík hefur tilkynnt Lýðræðishreyfingunni að það sé fullkomlega löglegt að skera á útsendingarkapla útvarpsstöðva og stela búnaði þeirra. Þið getið óhrædd farið í næsta loftnetsmastur og fjarlægt búnað fyrir milljónir króna án þess að sæta nokkurri ákæru. Þetta er innihaldið í bréfi Lögreglustjórans í Reykjavík til Lýðræðishreyfingarinnar þann 24 júní 2010. Bréfið var undirritað af Karli Vilbergssyni löglærðum fulltrúa Lögreglustjórans í Reykjavík.

Bréfið frá Karli löggu kom sem svar við kæru Lýðræðishreyfingarinnar vegna skemmdarverka aðstandenda útvarpsstöðvarinnar Kanans á búnaði Lýðvarpsins, en þessir aðilar skáru á útsendingarkapal úr sendi Lýðvarpsins og fjarlægðu loftnet úr mastri Lýðvarpsins. Fullkomlega löglegt samkvæmt úrskurði Lögreglustjórans í Reykjavík!

Í dag er hægt að keyra uppí Bláfjöll á bíl. Enginn snjór og fínn vegur upp fjallið. Og þar bíður þín útvarpsbúnaður Kanans sem þeir meta á 3 milljónir króna. Tilbúinn til að sækja hann í ólæstu skúrskrífli. Loftnetin á litlum staur fyrir utan. Hér eru myndir og skýringar hvernig þú berð þig að:

 Þriggja milljón króna útvarpsbúnaður Kanans er í litlum skúr við hlið skíðabrekkunar í Kóngsgili. Þú ekur uppí Bláfjöll og þaðan upp skíðabrekkuna. Þú sérð síðan skúrinn rétt áður en þú kemur að skíðalyftunni á vinstri hönd.

Þetta er lítið skúrskrífli með litlum glugga á hinni hliðinni og engum lás.

Þetta er mastrið. Allir kaplar eru óvarðir. Auðvelt að klippa á kaplana. En réttast að nota einangraður klippur nema fyrst fara í skúrinn og aftengja rafmagnið því það er smá spenna á kaplilnum.

Svona liggur útsendingarkapallinn óvarinn á jörðu. Auðvelt að klippa á útsendinguna. En betra að nota klippur með einangrun svo þú fáir ekki stuð úr kaplinum.

Hér er sendirinn inní skúr. Lítill gluggi og við hliðina hurð sem sýnist ólæst.

Hér er hurðarlæsingin. Nylon band sem bundið er til að loka hurðinni!

Nú er bara að sækja draslið! Tek hatt minn ofan fyrir þeim sem tekur þetta drasl eignarnámi úr því að slíkt er í dag löglegt samkvæmt úrskurði Lögreglunnar í Reykjavík. Þar að auki er víst Kaninn í einhverju kennitöluflakki, þannig að það er einnig spurning um hver á þennan búnað? Ísland í dag, paradís krimma með velþóknun lögreglunnar!

 

Bandaríkjamenn myrtu börn í Írak - Fjölmiðlar þegja!

Í gær birtust fréttir af Wikileaks leka sem staðfestir að bandarísir hermenn handjárnuðu og myrtu ung börn í Írak þ.á.m. fimm börn undir 5 ára aldri og fjórar konur m.a. 70 ára gamalmenni.

Bandaríkjastjórn er hryðjuverkaríki sem á að gera útlægt úr samfélagi þjóðanna.

Áhugavert er að Íslenskir fjölmiðlar að Smugunni undanskylinni hafa ekkert fjallað um þetta grafalvarlega mál. RÚV, Morgunblaðið, Fréttablaðið og Stöð2 virðast málpípur stærsta hryðjuverkaríkis heims. Á sama tíma og glæpir bandaríkjanna gegn mannkyninu afhjúpast birtir hið veruleikafirrta fréttastofa RÚV frétt undir fyrirsögninni: "Batnandi ástand í Írak". 

Fréttirnar frá Írak ættu að vera næg ástæða fyrir Íslensk stjórnvöld til að reka sendiherra bandaríkjanna úr landi ásamt sínu hyski.

Við eigum að taka byggingar þeirra hér á landi eignarnámi og gefa til góðgerðarmála enda hafa þeir ítrekað orðið uppvísir að njósnastarfsemi frá bandaríska sendiráðinu í Reykjavík.

Friður 2000 mun í dag senda þá kröfu til Utanríkisráðherra að hann reki bandaríska sendiherrann úr landi án tafar.

 

Sendiráðsskjölin: Skutu fimm smábörn til bana

02.09.2011  |  Fréttir

Skjöl frá bandaríska utanríkisráðuneytinu sem Wikileaks hefur gert opinber varpa ljósi á atvik þar sem bandarískir hermenn eru taldir hafa tekið af lífi tíu óbreytta borgara í bænum Ishaqi í Írak árið 2006. Meðal þeirra voru kona á sjötugsaldri og fimm börn, þar af eitt fimm mánaða. Eftir að fólkið var skotið til bana voru gerðar loftárásir til að hylja slóðina. Í skjölunum eru birtar spurningar frá eftirlitsmanni Sameinuðu þjóðanna til bandarískra stjórnvalda en embættismenn í Írak höfðu krafist aðgerða í kjölfar atburðanna. Bandarísk yfirvöld neituðu að nokkuð óeðlilegt hefði getað átt sér stað.

Philip Alston starfsmaður Sameinuðu þjóðanna skýrði hinsvegar bandarískum embættismönnum frá því að krufning hefði leitt í ljós að fólkið hefði verið handjárnað og skotið til bana, þar á meðal fimm börn sem öll voru yngri en fimm ára. Þetta kemur fram á McClatchy.com.

Philip Alston frá Sameinuðu þjóðunum segist við blaðið ekki geta gefið frekari upplýsingar en staðreyndin sé sú að mannréttindaráð SÞ fylgi ekki eftir málum þegar ríki ákveði að virða að vettugi erindi sem berast frá eftirlitsmönnum stofnunarinnar. Þannig hafi farið um flest erindi til bandarískra yfirvalda á árunum 2006 til 2007 þegar Íraksstríðið var í hámarki. Engin viðbrögð var að fá hjá hermálayfirvöldum að sögn blaðsins.

Hátt í 35.000 borgarar féllu í Írak árið 2006 samkvæmt tölum Sameinuðu þjóðanna. Tæplega 36.700  

Myrtu smábörn með köldu blóði

02.09.2011  |  Raddir

,,Snemma árið 2006, í bænum Ishaqi í Írak, voru Hawra’a, fimm ára, Aisha, þriggja ára, Husam, fimm mánaða, Asma’a Yousif Ma’arouf, fimm ára, og Usama Yousif Ma’arouf, þriggja ára, handjárnuð og skotin í höfuðið af bandarískum hermönnum,” skrifar Sólveig Anna Jónsdóttir á bloggið sitt.
,,Þetta kemur fram í bandarískum sendiráðsskjölum sem Wikileaks hefur birt. Hermennirnir réðust inní hús, söfnuðu 11 manns, þar með talið börnunum, saman í eitt herbergi og tóku alla af lífi. Að því loknu voru gerðar loftárásir á húsið, farartæki brennd og húsdýrin drepin.”

Sjá blogg Sólveigar Önnu 

 

WikiLeaks reveals murder of Iraqi children by US troops

permalink email story to a friend print version

Published: 01 September, 2011, 20:48

An Iraqi woman and her children walk by a US Soldiers from the First Battalion, 17th Infantry, as he guards other soldiers from possible sniper fire as they conduct a vehicle search at a checkpoint in Mosul, north of Baghdad (AFP Photo / Cris Bouroncle)

TAGS: Children, Crime, Military, Scandal, Iraq,Corruption, USA, Culture, War

While this week marks the one-year anniversary since the US formally ended military operations in Iraq, a diplomatic cable exposed by WikiLeaks unearths a gruesome incident in which Americans handcuffed and executed children during a 2006 raid.

An uncensored diplomatic cable released through WikIleaks last week shows that not only did US troops brutally execute 11 Iraqis during an incident in March of 2006, but they then ordered in an airstrike to destroy the evidence of their wrongdoing.

Up until now, officials have either downplayed or denied the event, but the latest release courtesy of Julian Assange’s whistleblower site confirms what Iraqis have accused Americans of all along.

According to the newly released cable, American troops approached a house in Ishaqi, around 80 miles outside of Baghdad, and were met with gunfire. Once the firestorm subsided, however, the soldiers entered the home and handcuffed all of the residents, including several women and children. Once bound, the US troops then shot the civilians in the head and called in an air raid.

Allegations that the incident occurred have existed ever since the event, which was dated to have happened on March 15, 2006. The recent file released in a document dump from WikiLeaks finally confirms it by way of a United Nations investigator, who questioned the incident days later.

The newly-released cable documents correspondence between Phillip Alston, the UN’s special rapporteur on extrajudicial, summary or arbitrary executions, and American officials only 12 days after the raid occurred. According to the cable, Alston reached out to US officials after Iraqi civilians cried foul play and asked for a formal investigation into the matter. At the time, US officials denied they had done anything. McClatchy Newspapers reports that US military officials in Iraq dismissed allegation from the townspeople at the time, saying that their supposed eye-witness accounts were highly likely to be false and that an investigation was not necessary.

In Alston’s letter, however, the UN official states that American forces entered the house after firing at it — with support from an armed helicopter — and then executed 11 people in all. Three vehicles and the family’s animals were also destroyed.

Alston’s correspondence with US officials and analyses of the autopsy remained unpublished until WikiLeaks exposed the information last week.

Though the incident occurred over five years ago, the US has remained mostly mum on the issue. Speaking to McClatchy today, Alston says, “The tragedy is that this elaborate system of communications is in place but the (UN) Human Rights Council does nothing to follow up when states ignore issues raised with them."

The cable shows that the UN official was able to receive information from the autopsy of those killed, which revealed that each person in the house during the raid was handcuffed and shot in the head, including five children under the age of 5 years old and four women, one in her 70s.

Early on in the investigation, spokespeople for the US military said that an al-Qaeda-linked insurgent was located in the house and that American troops seized him from a first-floor room after a gun battle. The cables exposed by WikiLeaks, however, suggests that troops entered the house after 25 minutes of a shootout, handcuffing and shooting the residents once the coast was clear.

The cable was signed off by Col. Fadhil Muhammed Khalaf, assistant chief of the Joint Coordination Center, and cites autopsies performed at the morgue of the Tikrit Hospital. The Join Coordination Center was based in Tikrit, hometown of Saddam Hussein, and served as a security center that was founded by US military personnel and staffed by Iraqi police officers that were trained by Americans. 

Óreiðumaður sækir um stöðu hæstaréttardómara

Benedikt Bogason sem ekki hefur getað rekið Útvarpsréttarnefnd með sómasamlegum hætti en stofnunin hefur verið með einstaka óreiðu á skjölum og samskiptum við aðrar stofnanir undir hans stjórn, vill nú fá stöðu við Hæstarétt Íslands.

Er ekki nóg komið af svona óreiðumönnum í stjórnsýslunni? Ég hef í dag sent Ögmundi Jónassyni Innanríkisráðherra erindi með fylgiskjölum þar sem athygli ráðherrans er vakin á því að Benedikt Bogason gat ekki rekið eina af minnstu opinberu stofnunum stjórnsýslunnar með sómasamlegum hætti. Hann á því ekkert erindi í stöðu Hæstaréttardómara.

Kynni mín af störfum Benedikts Bogasonar voru í gegnum samskipti Lýðvarpsins við Útvarpsréttarnefnd en Benedikt hefur um árabil verið formaður nefndarinnar.

Útvarpsréttarnefnd klúðraði stórt í samskiptum sínum við Póst og fjarskiptastofnun hvað varðaði útvarpsleyfi Lýðvarpsins sem varð til þess að tíðninni FM100.5 var úthlutað öðrum aðila á meðan Lýðvarpið er með útvarpsleyfi í fullu gildi og er enn eða þar til í janúar á næsta ári! Póst og fjarskiptastofnun hefur kennt Útvarpsréttarnefnd undir stjórn Benedikts Bogasonar um "mistökin" að ekki er hægt að senda út á tíðninni sem Lýðvarpinu var úthlutað og milljóna sendibúnaður okkar stilltur á frá verksmiðju. Þeir segja orsökina í óreiðu á samskiptum og skjalavörslu Útvarpsréttarnefndar.

Uppákoman innan þeirrar örstofnunar sem Benedikt var treyst fyrir að stjórna hefur valdið litlu fyrirtæki mínu tugmilljóna tjóni. Hópur fólks þar á meðal ungt og upprennandi fjölmiðlafólk varð einnig fyrir fjárhagstjóni þegar það missti af atvinnutækifærum við útvarpsstöðina. Benedikt Bogason hinsvegar lætur sér þetta í léttu rúmi liggja og hefur ekki einu sinni svarað spurningum um málið né veitt umbeðin gögn. Almúginn getur bara étið það sem úti frýs. Á svona merkikerti sem getur ekki stjórnað minnstu stofnun ríkisins að sitja í Hæstarétti, fjalla þar um og dæma í stærstu málum þjóðarinnar?

Hér er bréf mitt til Ögmundar:

Heill og sæll Ögmundur

Í fréttum í gær kom fram að Benedikt Bogason sé einn umsækjenda um stöðu hæstaréttardómara og þú farir nú yfir umsóknir að meta hvaða umsækjandi sé best hæfur í þetta starf.

Það er engin spurning í mínum huga að Benedikt Bogason er með öllu óhæfur í stöðu hæstaréttardómara. Ég sendi hér að neðan afrit af Stefnu sem lögð var fram í Héraðsdómi Reykjavíkur þann 15 mars s.l. sem lýsir m.a. uppákomu í Útvarpsréttarnefnd sem hefur starfað undanfarin ár undir stjórn Benedikts. Búast má við að tekist verði á um þetta mál í hæstarétti. 

Útvarpsréttarnefnd er örstofnun með einn starfsmann. Benedikt hefur samt tekist að klúðra algerlega þar málum og er svo merkilegur með sig að hann svarar ekki einu sinni erindum sem við höfum sent honum ítrekað. Ég er þess fullviss Ögmundur að þú sért mér sammála um að slíkt merkikerti á ekki heima í hæstarétti. 

Ég sendi einnig hér grein sem ég var að birta á bloggsíðu minni http://lydveldi.blog.is og http://www.facebook.com/austurvollur

Með kærri kveðju

Ástþór Magnússon

Nr. 1.  Lagt fram í Héraðsdómi Reykjavíkur, 15. mars 2011.

STEFNA

Lýðræðishreyfingin kt. 450698-3429, til heimilis að Vogaseli 1, 109 Reykjavík.

Gjörir kunnugt:  Að félagið þurfi að höfða mál fyrir Héraðsdómi Reykjavíkur á hendur Íslenska ríkinu kt. 550169-2829, Arnarhvoli, 150 Reykjavík, vegna stofnana sem þar heyra undir, Póst og fjarskiptastofnunar, Úrskurðarnefndar fjarskipta- og póstmála og Útvarpsréttarnefndar.

Dómkröfur:

Fyrir héraðsdóminum eru eftirfarandi dómkröfur gerðar af hálfu stefnanda:

1.  Úrskurður úrskurðarnefndar fjarskipta- og póstmála í máli nr. 2/2010, Lýðræðishreyfingin/Lýðvarpið gegn Póst- og fjarskiptastofnun verði ógiltur sem og ákvörðum PFS nr. 13/2010 í sama máli.

2.  Viðurkennt verði fyrir dómnum að við meðferð PFS (Póst- og fjarskiptastofnunar), Úrskurðarnefndar í fjarskipta og póstmálum og Útvarpsréttarnefndar á máli því sem úrskurður skv. 1.tl. fjallar um, hafi verið brotið gegn réttindum og hagsmunum Lýðræðishreyfingarinnar/Lýðvarpsins og að héraðsdómurinn felli úrskurð um efnisatriði deilunnar, þ.e. hvort heimilt hafi verið af hálfu PFS að svipta Lýðræðishreyfinguna/Lýðvarpið, tíðninni 100,5 Mhz til útsendingar frá Bláfjöllum á þann hátt og með þeim forsendum sem gert var.

3. Gerð er krafa um að dómurinn fyrirskipi PFS að endurúthluta strax Lýðræðishreyfingunni/Lýðvarpinu tíðninni FM100.5 svo og tíðninni sem úthlutað var fyrir uplink samband úr hljóðveri og sem uplink sendir Lýðvarpsins hefur verið stilltur á þannig að útsendingar geti aftur hafist með sama hætti og lagt var upp með. PFS verði skylt að tryggja að aðrir aðilar sendi ekki út á þessum tíðnum.

4.  Krafist er 75 milljóna króna skaðabóta vegna rekstrarstöðvunar og fjárhagslegs tjóns sem stefnandi hefur orðið fyrir vegna ákvarðana PFS og úrskurðarnefndarinnar sem getið er um í tl. 1 og 2.  Nánar tiltekið er um að ræða skuldbindingar vegna húsaleigu, tækjaleigu og launakostnaðar.  Einnig annar  rekstrarkostnaður,  tapaðar tekjur o.fl. sem nánar verður tilgreint fyrir dómi.  Einnig er krafist vaxta af skaðabótum.

Til vara er í þessum lið krafist viðurkenningar á skaðabótaskyldu ríkissjóðs vegna fjárhagstjóns sem stefnandi hefur orðið fyrir vegna athafna ofangreindra stofnana.

5.  Krafist er greiðslu alls málskostnaðar úr hendi stefnda auk dráttarvaxta vegna reksturs málsins.  Þar á meðal málskostnaðar vegna reksturs málsins á fyrri stigum  fyrir úrskurðarnefnd fjarskipta- og póstmála, umboðsmanns alþingis og Póst og fjarskiptastofnunar.

Málflutningsumboð:

Forsvarsmaður stefnanda, Jón Pétur Líndal,  kt. 060364-4949, sem er formaður Lýðræðishreyfingarinnar og framkvæmdastjóri Lýðvarpsins, rekur mál þetta sjálfur fyrir stefnanda. Réttur er áskilinn til að veita öðrum forsvarsmanni stefnanda eða lögmanni málflutningsumboð til reksturs málsins að hluta eða öllu leiti á síðari stigum.

Forsvarsmaður stefnanda er ekki löglærður og er því vísað í skyldur dómara samkvæmt 101. gr. laga nr 91/1991 um að leiðbeina aðila sem er ólöglærður og flytur mál sitt sjálfur.  

Málavextir:

Lögvarðir hagsmunir:

Stefnandi byggir á því að hann hafi lögvarða hagsmuni af því að fá skorið úr um lögmæti ákvörðunar PFS nr. 13/2010 og úrskurðar úrskurðarnefndar fjarskipta og póstmála nr. 2/2010.

Stefnandi Lýðræðishreyfingin er handhafi leyfis til útvarps frá Útvarpsréttarnefnd dags. 17. febrúar 2009 með gildistíma 16. janúar 2009 - 15. janúar 2012,  sem þessi stefna snýst m.a. um að fá staðfest að sé í gildi ásamt tíðnileyfi sem skv. lögum ber að fylgja leyfi til útvarps.  Stefnandi rekur útvarpsstöðina Lýðvarpið og er ofangreint útvarpsleyfi gefið út vegna þeirrar útvarpsstöðvar eins og það ber greinilega með sér.

Allar ákvarðanir um útgáfu leyfa til útvarps og tíðnileyfi vegna útvarpsútsendinga og breytingar á þessum leyfum hafa bein og veruleg fjárhagsleg og fagleg áhrif á rekstur stefnanda og stöðu hans á markaði fyrir útvarpsrekstur.  Þær breytingar sem PFS og úrskurðarnefnd fjarskipta og póstmála gerðu á rekstri Lýðvarpsins með því að staðfesta sviptingu á útvarpstíðni þess hafa stöðvað rekstur útvarpsstöðvarinnar og valdið henni verulegu fjárhagstjóni.  Þessi afskipti PFS og úrskurðarnefndar fjarskipta og póstmála eru því þess eðlis að stefnandi hefur mikla hagsmuni af að fá skorið úr um lögmæti þeirra.

Málsatvik:

Ein af stofnunum Íslenska ríkisins, Póst og fjarskiptastofnun (hér eftir nefnd PFS í þessu máli) úthlutaði   Lýðræðishreyfingunni “Leyfi til útvarps” með leyfisbréfi, dags. 16. janúar 2009 með gildistíma til eins árs að undanfarinni ákvörðun útvarpsréttarnefndar um að veita Lýðræðishreyfingunni/Lýðvarpinu útvarpsleyfi  eins og vera ber.  Nokkrum dögum síðar var  beðið um leiðréttingu á útvarpsleyfinu vegna útsendingarsvæðis og um leið óskað eftir breyttum gildistíma á því til útvarpsréttarnefndar, þannig að leyfistíminn var lengdur í 3 ár og útsendingarsvæðið varð landið allt.  Þetta var samþykkt í útvarpsréttarnefnd sem veitti útvarpsleyfi til 3 ára með gildistímann 16. janúar 2009 - 15. janúar 2012..   Þegar endanlegt leyfi var sótt og móttekið hjá Útvarpsréttarnefnd var sérstaklega spurt um hvort við þyrftum að hafa frekari samskipti við PFS vegna breytinga á leyfinu. Því var svarað til að skv. venju  myndi Útvarpsréttarnefnd senda PFS breytt leyfi og þyrftum við ekki að sækja sérstaklega um framlengingu á tíðnileyfum hjá PFS.  Stefnendur gerðu þar með ráð fyrir að vera með útvarpsleyfi og tíðnileyfi til 3 ára eins og lög og skriflegt tíðnileyfi PFS gera ráð fyrir.

Að liðnu rúmlega einu ári frá leyfisveitingu kemur í ljós að PFS hefur úthlutað annarri útvarpsstöð tíðni þeirri sem fylgdi okkar leyfi til útvarpsrekstrar.  Við athugun kom fljótt í ljós að PFS taldi sig ekki vita að við værum með 3 ára útvarpsleyfi og því óhætt að úthluta senditíðni okkar til annars aðila.  Síðan hefur staðið í stappi við stofnunina að fá greitt úr þessu máli.  Við höfum krafist þess að fá tíðni okkar aftur og að halda henni í samræmi við gildistíma útvarpsleyfis okkar. PFS hefur ekki komið til móts við okkur í þessu, stofnunin virðist  í ákvörðun sinni í málinu nr. 13/2010 telja það vera okkar sök að þeir vissu ekki að við værum með 3 ára útvarpsleyfi.  

Vísað er til málsskjala sem fylgja hér með til nánari útskýringa.  Þar er málið rakið ítarlega.

  Nú er svo komið að við höfum reynt til þrautar að fá leiðréttingu málsins hjá PFS án árangurs, einnig hefur málið farið fyrir úrskurðarnefnd fjarskipta- og póstmála sem hefur tekið afstöðu með PFS í þessu máli.  Við höfum einnig kvartað  til Umboðsmanns Alþingis vegna málsins sem nú hefur það til meðferðar.
Það sem rekur okkur nú til að fara með málið fyrir héraðsdóm eru eftirfarandi atriði.

1.  Við teljum það óviðunandi og ólöglega stjórnsýslu að opinberar stofnanir séu í störfum sínum uppvísar að misræmi í gagnabönkum sem miklu varða fyrir þá sem eiga undir þessar stofnanir að sækja og að slíkt misræmi sé notað viðkomandi aðilum í óhag eins og í þessu máli.

2.  Við teljum að úrskurðarnefndin hafi ekki sinnt rannsóknarskyldu sinni þegar hún úrskurðaði um málið, heldur einungis dregið taum stofnunarinnar (PFS) sem við teljum hafa brotið á okkur.

3.  Vinnubrögð PFS og úrskurðarnefndarinnar hafa stöðvað algjörlega útvarpsrekstur Lýðvarpsins og valdið félaginu verulegu fjárhagstjóni.

4.  Vinnubrögð PFS í þessu tiltekna máli eru ekki í samræmi við venjur og verklag stofnunarinnar eins og fram kemur í málsskjölum.  Við teljum það óásættanlegt og brot á bæði stjórnsýslulögum og fjarskiptalögum að um útvarps- og tíðnileyfi Lýðvarpsins séu aðrar vinnureglur og verklag en gagnvart öðrum sambærilegum aðilum.

5. Í úrskurði úrskurðarnefndar fjarskipta og póstmála nr. 2/2010 kemur fram að viljum við ekki una úrskurðinum verði að bera hann undir dómstóla innan 6 mánaða frá því okkur berst vitneskja um hann, sbr. 3. mgr. 13.gr. laga nr. 69/2008.  Nú er sá tími að renna upp. Við hefðum kosið að álit Umboðsmanns Alþingis lægi fyrir áður en við tökum ákvörðun um að skjóta málinu til dómstóla, en þar sem lög hamla því að við bíðum lengur er nú óhjákvæmilegt að höfða mál í úrslitatilraun okkar til að ná fram rétti okkar í þessu máli.

Málsástæður og lagarök:

Af hálfu stefnenda er þess krafist að úrskurður úrskurðarnefndar fjarskipta og póstmála í máli nr.

2/2010 verði ógiltur sem og ákvörðum PFS í sama máli. Í úrskurði nefndarinnar hefur hún kosið
að sneiða alfarið hjá því að fjalla um það mikilvæga atriði, sem að okkar mati er aðalatriði málsins, að áður en útvarpsleyfi útvarpsréttarnefndar vegna Lýðvarpsins var gefið út, var því breytt í 3 ára leyfi.
Það var eina leyfið sem hefur verið gefið út með lögmætum hætti og móttekið af hálfu Lýðvarpsins á fullnægjandi hátt.

Í leyfisbréfi PFS dags. 14. janúar 2009 til Lýðvarpsins segir orðrétt í c lið: “Heimild þessi er með fyrirvara um útvarpsleyfi frá Útvarpsréttarnefnd og mun gildistími heimildarinnar miðast við gildistíma útvarpsleyfis sbr. þó lið d) hér að neðan og g. lið 10. gr. fjarskiptalaga nr. 81/2003 sem felur í sér að heimild til notkunar tíðni megi afturkalla ef mikilvægar forsendur fyrir heimildinni breytast eða bresta, t.d. vegna alþjóðlegra samþykkta sem Ísland er aðili að”

Skv. þessari tilvísun í leyfisbréf PFS er það ótvírætt að tíðnileyfi gildir jafn lengi og útvarpsleyfi.  Með fullfrágengið 3. ára útvarpsleyfi gat Lýðvarpið því ekki ályktað annað en að það hefði líka 3. ára tíðnileyfi.

Varðandi samskipti Útvarpsréttarnefndar og PFS í þessu máli þá vísum við til 6. gr. Útvarpslaga nr. 53/2000.  Þar segir m.a. í b. lið “Póst- og fjarskiptastofnun úthlutar senditíðnum í samræmi við alþjóðasamþykktir til þeirra sem fengið hafa leyfi til útvarps …..o.s.frv.”

Í h. lið sömu greinar Útvarpslaga segir m.a. “...Útvarpsréttarnefnd fylgist með því að reglum samkvæmt útvarpsleyfum sé fylgt og hefur að öðru leyti eftirlit með framkvæmd laga þessara,....”
Við teljum það í ljósi þessarar lagagreinar alfarið vera skyldu og ábyrgð Útvarpsréttarnefndar að gæta þess að PFS hafi ávallt réttar upplýsingar um útvarpsleyfi.  Það geti því alls ekki verið á ábyrgð Lýðvarpsins að passa að réttar upplýsingar berist milli stofnana um gild útvarpsleyfi eins og haldið hefur verið fram á fyrri stigum málsins.  Þá teljum við Útvarpsréttarnefnd hafa vikið sér undan skyldum sínum skv. þessari grein með þvi að frábiðja sér frekari afskipti af málinu eins og gert er í bréfi nefndarinnar dags. 14. apríl 2009.

Einnig bendum við varðandi þennan þátt málsins á III kafla Stjórnsýslulaga Nr. 30/1993 en þar segir í 10. gr. um Rannsóknarreglu: “Stjórnvald skal sjá til þess að mál sé nægjanlega upplýst áður en ákvörðun er tekin í því”.  Teljum við að Útvarpsréttarnefnd hafi heldur ekki uppfyllt skyldur sínar skv. þessum lögum þegar nefndin ákvað að koma ekki frekar að málinu.

Í 2.gr. reglugerðar um úrskurðarnefnd fjarskipta og póstmála nr. 36/2009 segir m.a. að hlutverk úrskurðarnefndarinnar sé “.. að leysa með skjótum, vönduðum og óhlutdrægum hætti úr kærum sem nefndinni berast vegna ákvarðana Póst og fjarskiptastofnunar.” Við teljum vinnubrögð úrskurðarnefndarinnar alls ekki vönduð, og því síður vinnubrögð PFS í málinu. Við vísum til þess sem allt má sjá af meðfylgjandi skjölum að:

a)   Upphaflegt útvarpsleyfi, dags. 16.janúar 2009, er óundirritað af forsvarsmanni Lýðvarpsins eins og þó er beðið um að sé gert í bréfi sem fylgdi með leyfinu frá Útvarpsréttarnefnd og form leyfisins gerir ráð fyrir að gert sé.  Leyfisbréfið tiltekur einnig að það skuli gert í tveim eintökum og haldi Útvarpsréttarnefnd öðru eintakinu en Lýðræðishreyfingin hinu.  Þetta leyfi fylgir hér með í tvíriti í málskjölum, bæði eintök leyfisins, óundirrituð af Lýðræðishreyfingunni til sönnunar á því að það var aldrei fullfrágengið á viðeigandi hátt.   Það mátti því öllum sem skoða þetta leyfi og fylgigögn þess, PFS eða úrskurðarnefndinni t.d., vera ljóst að það væri ekki fullfrágengið og endanlegt útvarpsleyfi. Þá vekjum við athygli á því að í leyfinu segir m.a. “Leyfi er veitt til reksturs hljóðvarpsstöðvar, þar sem útvarpað verður um höfuðborgarsvæðið (SV-landið).” Skv. skilgreiningu á vefsíðu Útvarpsréttarnefndar þar sem veittar eru upplýsingar til umsækjenda um útvarpsleyfi sem fylgir með útprentuð í málsskjölum þá er með suðvesturlandi átt við svæðið frá suðurnesjum til Akraness.   Það vekur furðu að PFS skyldi þvert á þetta ákvæði leyfisins leyfa okkur að setja upp sendi og útvarpa til mun stærra svæðis en leyfið sem þeir vísa til, kveður á um. Það sýnir einungis að stofnunin hefur annaðhvort framið vísvitandi eða af gáleysi lögbrot þegar þeir leyfðu Lýðvarpinu að staðsetja sendibúnað sinn í Bláfjöllum og útvarpa þannig til mun stærra svæðis en upphaflegt útvarpsleyfi gerði ráð fyrir, eða það sem trúlegra er að þeir hafa á síðari stigum málsins ákveðið að nota þetta upphaflega leyfi til að breiða yfir eigin mistök við endurúthlutun tíðninnar án þess þó að gera sér grein fyrir því að leyfin sem deilt er um eru ekki bara frábrugðin varðandi tímalengd, heldur líka útsendingarsvæði.

Varla er hægt að álykta annað en að PFS hefði ekki leyft staðsetningu útvarpssendis
upp á Bláfjöllum nema vita að fyrir lægi útvarpsleyfi sem heimilaði útsendingu til mun stærra
svæðis en Höfuðborgarsvæðisins. Úrskurðarnefndin fjallar ekkert um þetta atriði í úrskurði sínum
og verður því að álykta sem svo að hún hafi ekki kannað málið gaumgæfilega áður en hún kvað
upp úrskurð sinn, nefndin hafi ekki sinnt hlutverki sínu með nægilega vönduðum hætti. Eins og fram kemur í málsskjölum þá höfum við áður farið yfir það hvernig atvikaðist með útgáfu útvarpsleyfis okkar.

b)   Þegar Lýðvarpið hafði fengið í hendur og kvittað á réttan hátt fyrir 3 ára útvarpsleyfi sem nær til landsins alls, eftir beiðni til Útvarpsréttarnefndar um leiðréttingu á útsendingarsvæði og tímalengd leyfisins, þá taldi Lýðvarpið að um útsendingartíðnina gilti það sem fram kom við upphaflega úthlutun hennar í bréfi PFS dags. 14. janúar 2009. Þar segir m.a. í c) lið. “Heimild þessi er með fyrirvara um útvarpsleyfi frá Útvarpsréttarnefnd og mun gildistími heimildarinnar miðast við gildistíma útvarpsleyfis sbr. þó....”

Þetta ákvæði ber það greinlega með sér að PFS muni láta útsendingartíðni fylgja gildistíma
útvarpsleyfis.  Einnig kemur það skýrt fram að heimildin sé með fyrirvara um útvarpsleyfi frá Útvarpsréttarnefnd.  Verður að álíta að PFS hafi við framvindu málsins gætt þess í samræmi við eigin skilyrði fyrir notkun tíðninnar 100,5MHz að staðsetning búnaðar og útsendingarsvæði væri í samræmi við útvarpsleyfi og að það lægi fyrir.  Í þessu bréfi PFS er einnig fjallað um staðsetningu útvarpssendis Lýðvarpsins.  Kóngsgil í Bláfjöllum er tilgreint sem útsendingarstaður. Hefði PFS farið eftir eigin fyrirmælum til Lýðvarpsins hefði stofnunin aldrei heimilað Lýðvarpinu að setja upp útsendingarmastur og loftnet efst í Kóngsgili nema hafa undir höndum útvarpsleyfi sem heimilaði Lýðvarpinu að senda út til stærra svæðis en höfuðborgarsvæðisins. Frá Kóngsgili næst útsending ágætlega til Vestmannaeyja, meginhluta suðurlands allt að Vík, um mest allt Reykjanes og Faxaflóasvæðið. Einnig um Vesturland að nokkru og Snæfellsnes sunnanvert og allt til Flateyjar á Breiðafirði. Þetta er augljóslega miklu stærra svæði en Höfuðborgarsvæðið skv. skilgreiningu Útvarpsréttarnefndar og augljóst að PFS hefði aldrei leyft þennan útsendingarstað nema hafa undir höndum útvarpsleyfi sem heimilaði Lýðvarpinu að senda út á þetta stóra svæði, eða a.m.k. að PFS hafi haft vitneskju um slíkt leyfi. Það er því ekki trúverðugt þegar stofnunin heldur fast við að hafa ekki haft hugmynd um að útvarpsleyfi Lýðvarpsins hafi ekki verið breytt frá upphaflegri útgáfu þess.  En jafnvel þó að svo hefði verið þá getur það ekki verið hlutverk Lýðvarpsins að passa upp á að stofnunin hafi undir höndum réttar upplýsingar um afgreiðslur Útvarpsréttarnefndar.  Í bréfi  PFS dags. 14. janúar 2009,  þar sem fjallað er um að tíðnileyfi Lýðvarpsins fylgi gildistíma útvarpsleyfis, er ekkert tekið fram um að slík framlenging séð háð því að Lýðvarpið láti PFS vita af breytingum á gildistíma útvarpsleyfisins.  Því ályktuðum við sem svo að okkur bæri ekki skylda til að upplýsa PFS sérstaklega um slíkar breytingar. Við gerðum þvert á móti ráð fyrir að PFS fengi allar nauðsynlegar upplýsingar um gild útvarpsleyfi frá Útvarpsréttarnefnd.  Slíkt hlýtur enda að vera eðlilegri stjórnsýsla en að hver leyfishafi sé á sinn hátt að koma viðeigandi gögnum til PFS.  
Um það leiti sem í ljós kom að PFS hafði úthlutað tíðni Lýðvarpsins til annars aðila fékk Lýðvarpið tölvupóst og bréf frá Menntamálaráðuneytinu vegna tilnefningar í stjórn Menningarsjóðs útvarpsstöðva. Í lista dags. 6. apríl 2010 sem fylgdi með bréfinu kom fram að Lýðvarpið væri með 3 ára útvarpsleyfi með gildistíma 16. janúar 2009 - 15. janúar 2012.  Þar er hvergi að sjá ummerki um hið eins árs útvarpsleyfi sem PFS taldi okkur hafa fengið.  Það var því á þeim tíma ekki bara skilningur Lýðræðishreyfingarinnar/Lýðvarpsins að við hefðum 3 ára útvarpsleyfi, heldur var það einnig skilningur Menntamálaráðuneytisins, sem Útvarpsréttarnefnd heyrir undir sem og Póst- og fjarskiptastofnun í þessum málum skv. útvarpslögum nr. 53/2000.

c)   Þegar PFS kannar hvort Lýðvarpið sé í rekstri og að nota útsendingartíðni sína. Þá er það

einungis gert með því að kanna hvort útsending náist frá stöðinni á einum ákveðnum degi og tímapunkti. Slíkt er alsendis ófullnægjandi athugun að teknu tilliti til þess svigrúms sem Lýðvarpið hefur til útsendingar skv. útgefnu tíðnileyfi frá PFS.  Í bréfi Póst og fjarskiptastofnunar 14. janúar 2009 (tíðnileyfinu) segir í d) lið: “Notkunin skal vera í fullu samræmi við leyfisbréf þetta og útvarpsleyfi varðandi útsenda dagskrá og staðsetningu sendis og sent skal út með þeim sendistyrk sem tilgreindur er í leyfisbréfinu. Sent skal út að staðaldri. Falli útsendingar niður skulu þær hafnar að nýju innan 3 mánaða. Útsendingar mega ekki liggja niðri lengur en 3 mánuði á hverju 12 mánaða tímabili. Ef skilyrðum þessarar málsgreinar er ekki fullnægt eða falli útvarpsleyfi úr gildi fellur tíðniheimild þessi úr gildi. Núgildandi útvarpsleyfi rennur út 15.01.2010 og tíðniheimild þessi samhliða því sbr. c)”
Af þessu er ljóst að það er ekki skilyrði að útsendingar séu í gangi alla daga, raunar er ekkert
athugavert við að þær falli niður um langan tíma heldur er það í fullu samræmi við afgreiðslu PFS á umsókn Lýðvarpsins um útsendingartíðni.  Einnig er skv. 6. gr. Útvarpslaga nr. 53/2000 gert ráð fyrir því í g. lið greinarinnar að hægt sé að hætta útvarpsrekstri í allt að fjóra mánuði samfellt án þess að útvarpsleyfi falli niður.  Þar að auki er ekki skylt að senda út allan sólarhringinn.  Í 2. mgr. útvarpsleyfisins segir “Útsendingartími er heimilaður allt að 24 klukkustundir á sólarhring”.  Það er því greinilegt af orðanna hljóðan að Lýðvarpinu var heimilt að senda út í skamman tíma á dag kysi það að gera svo.
Því eru það óeðlileg vinnubrögð PFS að láta duga, þegar kannað er hvort Lýðvarpið sé hætt rekstri, að kanna hvort útsending sé í gangi í takmarkaðan tíma á einum tilteknum degi. Þessi vinnubrögð uppfylla ekki kröfu um rannsóknaskyldu stjórnvalds skv. stjórnsýslulögum nr. 37/1993.  Þá er það sérstaklega athugavert að okkar mati að PFS var vel kunnugt um að Lýðvarpið átti í ákveðnum vandræðum með útsendingu vegna þess að PFS hafði fyrirskipað Lýðvarpinu að minnka sendiafl tímabundið og færa útsendingarbúnað sinn á stað þar sem útsendingin ylli ekki truflunum, án þess þó að PFS hafi verið búin að ákveða hvert við mættum færa útsendingarbúnaðinn. M.a. hafði PFS fyrirskipað okkur að slökkva tímabundið á útsendingu í Bláfjöllum væri þess óskað vegna truflana fyrir starfsmenn og gesti skíðasvæðisins. Vegna þessara sérstöku fyrirmæla PFS til Lýðvarpsins um stöðvun á útsendingu þá er það sérstaklega óábyrg og óvönduð stjórnsýsla að kanna á svo takmarkaðan hátt sem gert var hvort Lýðvarpið hyggist endurnýja tíðniheimild sína eða ekki.
Það kemur einnig fram að venja er hjá PFS að hafa samband við útvarpsstöðvar áður en
tíðniheimildir renna út til að kanna hvort stöðvarnar hyggist endurnýja þær.  Raunar segir orðrétt í tölvupósti PFS, dags. 15. júní 2010 um þetta atriði  “Gjalddagi árgjalda tíðniheimilda fyrir útvarpssenda er 1. mars ár hvert.  Þá er athugað með stöðu útvarpsleyfa og ef útvarpsleyfi er að renna út þá eru menn minntir á að sækja um endurnýjun til Útvarpsréttarnefndar í tíma.  Þetta hefur í langflestum tilfellum dugað en í einstökum tilfellum hefur þurft að ítreka.  Þá er og athugað hvort að útsendingar séu í gangi.”  Þetta verklag var ekki viðhaft í tilfelli Lýðvarpsins. Það er ekki í samræmi við góða stjórnsýslu að mismuna fyrirtækjum á slíkan hátt sem þarna var gert, þegar PFS ákvað að kanna ekki á sama hátt afstöðu Lýðvarpsins til framhalds á útsendingum eins og gert er hjá öðrum útvarpsstöðvum eða að minna okkur á að sækja um endurnýjun útvarpsleyfis úr því PFS taldi sig ekki vita betur en það væri að renna út.  Að okkar mati er þarna um að ræða brot á jafnræðisreglu Stjórnsýslulaga nr. 37/1993, 11. gr. og einnig 7. gr. Leiðbeiningarskyldu, og 10. gr. Rannsóknarreglu.  Líklegt er einnig að ef PFS hefði viðhaft sama verklag og þeir segja að almennt gildi þegar útvarpsleyfi eru að renna út, og vísað er til hér að ofan, og haft samband við Lýðvarpið eins og þeir gera þegar aðrar útvarpsstöðvar eiga í hlut, að þá hefðum við upplýst PFS um að við hefðum 3 ára útvarpsleyfi og PFS hefði þá væntalega leiðrétt skýrslur sínar.  Þannig hefði PFS getað komist hjá þessu klúðri mest öllu með því einu að halda sig við almennar vinnureglur stofnunarinnar.

d)    Við endurúthlutun á útsendingartíðni Lýðvarpsins til nýs aðila 2010 var viðkomandi aðila leyft að senda út frá stað sem Lýðvarpinu hafði verið fyrirskipað að flytja sig frá.  Þá fyrirskipun PFS til okkar má sjá í tölvupósti starfsmanns PFS til Lýðvarpsins dags. 25. mars 2009 þar sem sagt er að nauðsynlegt sé að lækka strax sendiafl útvarpssendis og fækka loftnetum og í framhaldinu að finna nýjan stað fyrir sendinn.  Þetta var ákvörðun PFS og það vekur furðu okkar og er athugavert að stofnunin skuli mismuna aðilum með þeim hætti að leyfa öðrum aðila við meinta ólögmæta endurúthlutun tíðninnar að senda út frá nákvæmlega sama stað og okkur var fyrirskipað að færa okkur frá.  Nýr aðili (Kaninn - Concert ehf) tók þessu líka svo bókstaflega að hann fór í óleyfi í mastur okkar í Bláfjöllum og hóf útsendingu sína frá því eins og ítarlega er rakið í lögreglukærum sem fylgja hér með.  Að okkar mati er þarna um að ræða af hálfu PFS brot á jafnræðisreglu Stjórnsýslulaga nr. 37/1993, 11. gr. og meðalhófsreglu skv. 12 gr. sömu laga. Vegna þessa þykir okkur eðlilegt að skaðabótakrafa okkar nái allt aftur til þess tíma er við fengum fyrirmæli frá PFS um að færa útsendingarbúnað okkar í samráði við PFS og að þurfa að slökkva tímabundið á útsendingu.  Ljóst er að úr því PFS leyfði öðrum aðila var leyft að gera það sem þeir bönnuðu okkar að bannið var ekki á faglegum rökum reist og að það hefur valdið Lýðvarpinu óþarfa tjóni.

Af öllu þessu ofangreindu teljum við að PFS hafi í algjöru heimildarleysi og lögleysu gróflega brotið á Lýðvarpinu með því að úthluta útsendingartíðni þess til annars aðila snemma á árinu 2010.  Við teljum að PFS hafi borið að leiðrétta brot sitt með því að draga til baka  þá úthlutun eins og við fórum fram á við PFS, enda var það hægur vandi á þeim tíma, því nýr aðili hafði þá einungis hafið útsendingu á tíðninni í tilraunaskyni og sendi einnig áfram út á sinni fyrri tíðni.  Við teljum að bæði PFS og úrskurðarnefndin hafi við málsmeðferð sína litið fram hjá mikilvægum gögnum og eðlilegum stjórnsýsluháttum svo og almennum reglum Stjórnsýslulaga nr. 30/1993 meðal annars reglum um 7. gr. Leiðbeiningarskyldu, 10. gr. Rannsóknarreglu, 11. gr. Jafnræðisreglu og 12. gr. Meðalhófsreglu og þannig vanrækt skyldur sínar.  Úrskurð úrskurðarnefndar fjarskipta og póstmála nr. 2/2010 beri að ógilda sem og ákvörðun PFS nr. 13/2010.  Þá teljum við að Útvarpsréttarnefnd hafi vikið sér hjá skyldum sínum um eftirlit með framkvæmd Útvarpslaga.

Þar sem margítrekuð brot þessara aðila gegn hagsmunum Lýðvarpsins hafa valdið því að það er án útsendingartíðni, þrátt fyrir að hafa enn gilt útvarpsleyfi, og getur því ekki sent út dagskrá né aflað tekna fyrir föstum útgjöldum né launum, eða almennt starfað á þeim markað sem það fékk leyfi til, er það óhjákvæmilegt að krefjast skaðabóta vegna þess fjárhagstjóns sem þessi brot hafa valdið Lýðvarpinu.

Fram kemur í tölvupósti PFS dags. 13. apríl 2010 að starfsmaður PFS hafði samband við forstöðumann Skíðasvæðisins í Bláfjöllum 2. febrúar 2010 vegna yfirvofandi öryggishættu sem komin var upp frá neistaflugi úr loftnetsmastri Lýðvarpsins á svæðinu og slökktu starfsmenn skíðasvæðisins í framhaldinu á útvarpssendi Lýðvarpsins. Forsvarsmönnum Lýðræðishreyfingarinnar/Lýðvarpsins barst hinsvegar engin tilkynning um þetta og töldu að slökkt hefði verið á útsendingunni tímabundið vegna þess að hún ylli truflunum á skíðasvæðinu, enda starfsemi þar þá hafin og PFS hafði áður varað við að slökkva gæti þurft á útsendingu tímabundið á starfstíma skíðasvæðisins þar til nýr og hentugri staður fyrir útsendingarbúnaðinn væri fundinn.    Lýðvarpið hélt því áfram í góðri trú að senda út frá hljóðveri í Breiðholti en dagskrá Lýðvarpsins var send út með svokölluðum Link útvarpssendi frá Vogaseli uppí móttökubúnað í Bláfjöllum sem tengdist aðal sendinum og loftnetsmastrinu sem dreifði síðan útsendingunni um landið. Þessi link búnaður var einnig  rekinn með tíðnileyfi frá PFS.

Samkvæmt XVI kafla 73.gr. laga Nr. 81/2003 um fjarskipti bar Póst og fjarskiptastofnun að tilkynna Lýðræðishreyfingunni um atvikið en þar segir: “Póst- og fjarskiptastofnun getur, ef sannanir liggja fyrir um brot á skilmálum almennrar heimildar eða skilyrðum sem tengjast réttindum eða sérstökum kvöðum sem leiðir til yfirvofandi hættu fyrir öryggi og heilsu almennings eða getur skapað alvarleg fjárhagsleg eða rekstrarleg vandamál fyrir önnur fjarskiptafyrirtæki eða notendur fjarskiptaneta eða þjónustu, tekið bráðabirgðaákvarðanir til að bæta úr ástandinu áður en endanleg ákvörðun er tekin. Fjarskiptafyrirtækinu sem í hlut á skal að lokinni bráðabirgðaákvörðun veitt tækifæri til þess að koma skoðunum sínum á framfæri og leggja til úrbætur. Þegar við á getur Póst- og fjarskiptastofnun staðfest bráðabirgðaákvörðun sína.”   Með því að láta hjá líða að tilkynna okkur um þetta teljum við PFS hafa framið enn eitt brotið og svo kórónað þetta ferli með því að nota sér það að hafa látið slökkva á útsendingunni hjá okkur og ranglega “álykta” sem svo að Lýðvarpið væri hætt starfsemi, eins og fram kemur í tölvupóstum PFS dags. 15. júní 2010 og 13. apríl 2010.

Skaðabótaskylda:

Stefnendur byggja skaðabótakröfu sína á því að með óvandaðri og ólögmætri stjórnsýslu og margvíslegum lögbrotum eins og fyrr er rakið og rökstutt í stefnunni hafi stofnanir Íslenska ríkisins valdið stefnendum verulegu fjárhagslegu tjóni þar sem athafnir stofnananna hafa leitt til þess að rekstur Lýðvarpsins hefur alveg stöðvast.  Félaginu er vegna þessara athafna ókleyft að senda út dagskrá, afla tekna, standa við skuldbindingar, halda starfsfólki, greiða laun og önnur útgjöld og með nokkrum hætti að stunda starfsemi þá sem félagið hefur þó sérstakt útvarpsleyfi til að gera.  Allt er þetta vegna þess að athafnir stofnana íslenska ríkisins hafa leitt til þess að um skeið, hamla verulega útsendingum Lýðvarpsins vegna takmarkana PFS á áður heimiluðum útsendingarstyrk, og síðar með því að svifta Lýðvarpið með ólögmætum hætti útsendingartíðni sinni og stöðvar þannig algjörlega rekstur þess.  Meðal annars er bent á III kafla Stjórnsýslulaga Nr. 30/1993 en þar segir í 10. gr. um Rannsóknarreglu: “Stjórnvald skal sjá til þess að mál sé nægjanlega upplýst áður en ákvörðun er tekin í því”.  Einnig er bent á Jafnræðisreglu í 11. gr. Stjórnsýslulaga: “Við úrlausn mála skulu stjórnvöld gæta samræmis og jafnræðis í lagalegu tilliti”.

Krafa um málskostnað styðst við 130. gr. laga nr. 91/1991.

Krafan um dráttarvexti og vexti af skaðabótum styðst við lög um vexti og verðtryggingu nr. 38/2001.

Áskilnaður:

Stefnendum er áskilinn réttur til að leggja fram frekari gögn í málinu en lögð verða fram við þingfestingu málsins svo og til breytinga á kröfugerð, málsástæðum, lagarökum og skýringum á síðari stigum málsins.  

Sönnunargögn:
Við þingfestingu málsins munu stefnendur leggja fram eftirfarandi skjöl:
1.   Stefnu þessa.
2.   Skrá yfir framlögð skjöl og skjölin sjálf.
Gerður er áskilnaður af hálfu stefnenda um framlagningu frekari skjala eftir þingfestingu málsins, auk þess að leiða vitni og bera fram nýjar málsástæður allt eftir því sem tilefni gefst til.

Fyrirkall:

Fyrir því stefnist hér með Ríkislögmanni, Einari Karli Hallvarðssyni, Hverfisgötu 4-6 Reykjavík, fh. Íslenska ríkisins og stofnana sem þar heyra undir í þessu máli, Póst og fjarskiptastofnunar, Úrskurðarnefndar fjarskipta- og póstmála og Útvarpsréttarnefndar, til þess að mæta þegar mál þetta verður þingfest í Héraðsdómi Reykjavíkur sem háð verður í dómsal 102 í Dómhúsinu við Lækjartorg, þriðjudaginn 15. mars 2011, kl. 10.00, til þess þar og þá, að sjá sköl og skilríki fram lögð, á sókn sakar og dómkröfur hlýða, til sakar að svara og dóm að þola í framangreinda átt, að öðrum kosti mega stefndu búast við að útivistardómur gangi í samræmi við kröfur stefnenda.

Stefnufrestur ákveðst þrír sólarhringar.

Reykjavík  10. mars 2011.

Virðingarfyllst,

F.h. Lýðræðishreyfingarinnar / Lýðvarpsins.

__________________________________

Jón P. Líndal.

Reykjavík, __________________ 2011


Mér nægjanlega birt fyrir hönd stefnda sem hefur falið mér að sækja þing við þingfestingu máls þessa. Fallið er frá stefnufresti:


_____________________________________
f.h. Íslenska ríkisins / Ríkislögmaður



Skrá yfir framlögð skjöl:

1. Bréf PFS dags. 14. janúar 2009, heimild til notkunar á útvarpstíðni. (2008120026 - 5.51.050)
2. Bréf Útvarpsréttarnefndar dags. 16. janúar 2009 varðandi útvarpsleyfi.
3. Leyfi til Útvarps, dags. 16. janúar 2009, frumrit í tvíriti, ófrágengið.
4. Samningur dags. 29. janúar 2009, Hýsing útvarpssendis í Bláfjöllum.
5. Bréf Útvarpsréttarnefndar dags. 17. febrúar 2009 varðandi útvarpsleyfi.
6. Leyfi til Útvarps, dags. 17. febrúar 2009, frumrit í einriti, frágengið.
7. Tölvupóstur frá PFS dags. 25. mars 2009 til Gunnars (Lýðvarpið), varðandi færslu á mastri o.fl.
8. Bréf til útvarpsstöðva, dags 6. apríl 2010, frá menntamálaráðuneytinu, varðandi tilnefningu í stjórn Menningarsjóðs útvarpsstöðva ásamt lista yfir útvarpsstöðvar með langtíma útvarpsleyfi.
9. Tölvupóstur dags. 7 apríl 2010 frá menntamálaráðuneytinu varðandi tilnefningu í stjórn Menningarsjóðs útvarpsstöðva.
10. Tölvupóstur dags. 9. apríl 2010 frá Lýðræðishreyfingunni til PFS varðandi óheimila útsendingu á tíðni Lýðvarpsins og aftengingu á tækjum stöðvarinnar.
11. Tölvupóstur dags. 9. apríl 2010 frá Lýðræðishreyfingunni til Lögreglunnar á höfuðborgarsvæðinu varðandi kæru á óleyfilegum afnotum af útsendingarbúnaði og útvarpstíðni, auk skemmda á búnaði.
12. Bréf dags. 11. apríl 2010 til Lögreglunnar á Höfuðborgarsvæðinu, Kæra: Nytjastuldur, skemmdarverk á útvarpsbúnaði og þjófnaður á loftnetum.
13. Bréf dags. 11. apríl 2010 til útvarpsréttarnefndar frá Lýðvarpinu.  Útvarpsleyfi okkar á tíðninni FM100,5
14. Tölvupóstur dags. 12. apríl 2010 til PFS, Útvarpsréttarnefndar og Lögreglunnar á höfuðborgarsvæðinu. Aftur farið í búnað Lýðvarpsins í óleyfi.
15. Tölvupóstur dags. 13. apríl 2010 frá PFS til Lýðvarpsins.
16. Tölvupóstur dags. 13. apríl 2010 frá Lýðræðishreyfingunni til Útvarpsréttarnefndar.
17. Tölvupóstur dags. 13. apríl 2010 frá Þóri Steingrímssyni, lögreglunni á höfuðborgarsvæðinu til Lýðvarpsins varðandi kærumál.
18. Tölvupóstur dags. 14. apríl 2010 frá Útvarpsréttarnefnd til Lýðvarpsins (Ástþórs) varðandi upptökur af samskiptum.
19. Bréf frá Útvarpsréttarnefnd dags. 14. apríl 2010 til Lýðvarpsins/Lýðræðishreyfingarinnar, svar við bréfi frá Lýðvarpinu dags. 11. apríl 2010.
20. Tölvupóstur frá Lýðvarpinu (Jón Pétur Líndal) til PFS (Þorleifur Jónsson) dags. 14. apríl 2010.
21. Tölvupóstur frá Lýðvarpinu/Lýðræðishreyfingunni (Ástþór Magnússon) til Útvarpsréttarnefndar dags. 16. apríl 2010.
22. Tölvupóstur frá Lýðvarpinu/Lýðræðishreyfingunni (Ástþór Magnússon) til Útvarpsréttarnefndar dags. 16. apríl 2010.
23. Bréf frá Lúðvík Emil Kaaber dags. 19. apríl 2010 til PFS f.h. Lýðræðishreyfingarinnar.
24. Bréf frá PFS dags. 21. apríl 2010 til Concert-KEF ehf.  Málefni: Ágreiningur um tíðnina 100,5 Mhz í Bláfjöllum.
25. Bréf frá PFS dags. 19. maí 2010 til Lúðvíks Emils Kaaber:  Málefni: Ágreiningur um tíðnina 100,5 MHz í Bláfjöllum.
26. PFS - Ákvörðun nr. 13/2010 um afnot af tíðninni 100,5 MHz til FM útvarpssendinga.
27. Tölvupóstur frá Lýðvarpinu/Lýðræðishreyfingunni (Ástþór Magnússon) til PFS dags 10. júní 2010, fyrirspurnir vegna ákvörðunar PFS nr. 13/2010.
28. Tölvupóstur frá Lýðvarpinu/Lýðræðishreyfingunni (Ástþór Magnússon) dags. 10. júní 2010 til Útvarpsréttarnefndar, spurningar um ferli og verklag.
29. Tölvupóstur frá PFS (Friðrik Pétursson) dags. 15. júní 2010 til Lýðvarpsins.  Svör við tölvupósti 10. júní 2010.
30. Tölvupóstur frá Útvarpsréttarnefnd (Þóra Gunnarsdóttir) dags. 16. júní 2010 til Lýðvarpsins.  Svar um bið á svari við tölvupósti dags. 10. júní 2010.
31. Tölvupóstur frá Lýðvarpinu/Lýðræðishreyfingunni (Ástþór Magnússon) dags. 16.júní 2010 til Útvarpsréttarnefndar.
32. Bréf til Úrskurðarnefndar fjarskipta og póstmála dags. 17. júní 2010. Kærð ákvörðun PFS nr. 13/2010.
33. Bréf til Úrskurðarnefndar fjarskipta og póstmála dags. 19. ágúst 2010.  Athugasemdir við greinargerð PFS.
34. Úrskurður úrskurðarnefndar fjarskipta- og póstmála í máli nr. 2/2010.  Lýðræðishreyfingin/Lýðvarpið gegn Póst- og fjarskiptastofnun, dags. 14. september 2010.
35. Kvörtun til Umboðsmanns Alþingis dags. 5. október 2010.
36. Bréf frá Umboðsmanni Alþingis dags. 19. október 2010 til Lýðræðishreyfingarinnar um móttöku erindis.
37. Bréf frá Umboðsmanni Alþingis dags. 5. nóvember 2010 til Lýðræðishreyfingarinnar um málsmeðferð.
38. Bréf frá Umboðsmanni Alþingis dags. 11. nóvember 2010 til Lýðræðishreyfingarinnar um erindi sem Umboðsmaður hefur ritað úrskurðarnefnd fjarskipta- og póstmála ásamt afriti af erindinu.
39. Tölvupóstur frá Lýðræðishreyfingunni/Lýðvarpinu dags. 13. desember 2010 til PFS varðandi fund v. tíðni fyrir Lýðvarpið o.fl.
40. Bréf til Umboðsmanns Alþingis dags. 13. desember 2010 frá Lýðræðishreyfingunni/Lýðvarpinu.  Athugasemdir við bréf frá úrskurðarnefnd fjarskipta- og póstmála dags. 2. desember 2010.
41. Útskrift af vefsíðu Útvarpsréttarnefndar - Upplýsingar til umsækjenda um útvarpsleyfi - skilgreining á suðvesturlandi er neðst á bls. 4 af 5.

Fjórir vilja dæma í Hæstarétti