Lágkúrlegasti skríll sem ég hef kynnst

Til Bjarna Benediktssonar og annarra kanasleikjupinna á Alþingi Íslendinga. Þið eruð sá lágkúrulegasti skríll sem ég hef kynnst. Hér má senda þessum dusilmennum tölvupóst: http://www.austurvollur.is/

Mál Snowdens ekki til þingnefndar

Virkjum þessa auðlind

Á Bessastöðum er að finna eina stærstu auðlind Íslendinga. Þjóðin gæti malað gull á þessari nýju auðlind. Það eina sem þarf til er almenn hugarfarsbreyting og Virkja Bessastaði.

Umræðan um forsetaembættið hefur löngum lent á villigötum og við hverjar kosningar tala sumir um að leggja embættið niður. Það væri álíka óviturlegt og að leggja niður útgerð og hætta að veiða fiskinn í sjónum. Með því að Virkja Bessastaði gæti forsetaembættið lagt hornstein að nýjum atvinnuvegi sem gæti veitt þúsundum Íslendinga góð störf í framtíðinni, aflað milljarðatekna fyrir þjóðarbúið og virkað sem öflug vítamínsprauta í vaxandi ferðaþjónustu landsmanna.  

Styrmir Gunnarsson fyrrum ritstjóri Morgunblaðsins féll í þá gryfju í Silfri Egils á dögunum að átta sig ekki á verðmætunum sem liggja í forsetaembættinu. Í þessum helsta helsta pólitíska umræðuþætti RÚV hafa verið dregnir fram hinir ýmsu spekingar að fjalla um forsetaembættið og væntanlegar forsetakosningar, en frambjóðendur sjálfir virðast útilokaðir frá þátttöku.

Auðvitað er það á skjön við nútíma lýðræði að á Bessastöðum sitji alræðisvald yfir því hvort einstök mál fari í þjóðaratkvæði. Styrmir virðist ekki þekkja hugmyndafræði mína nægjanlega vel til að átta sig á að þetta má leysa með því að Virkja Bessastaði.

Þannig gætum við einnig komið á móts við tvo veigamikla þætti lýðræðisþróunar í drögum Stjórnlagaráðs. Forsetinn gæti orðið hraðvirk leið undir núverandi stjórnarskrá til að brúa gjána sem nú er komin á milli þings og þjóðar. Um leið skapast svigrúm til að endurskoða stjórnskipun landsins til lengri tíma með víðtækari samstöðu.

Lýðræðispóllinn í hugmyndafræðinni Virkjum Bessastaði færir valdið til fólksins með beinna lýðræði. Þjóðaratkvæðagreiðslur verði eðlilegur og sjálfsagður hlutur í lýðræðinu og forsetinn nýtir málskotsréttinn með skipulögðum hætti til að leiða þjóðina úr úreltri hugmyndafræði í nútímalegra og beinna lýðræðisform. Þjóðaratkvæðagreiðslur um stærri deilumál eru virkasta formið til að brúa gjána milli þings og þjóðar til framtíðar og koma á sáttum í samfélaginu.

Samhliða regluverki forseta um hvernig kjósendur kalla eftir þjóðaratkvæðagreiðslu má með sama hætti skapa þjóðinni farveg um forsetaembættið að koma lagafrumvörpun til Alþingis. Ég talaði um þetta strax árið 1996  sem mikilvægan þátt til aukinnar lýðræðisþróunar samhliða því að forsetinn skyldi nýta málskotsréttinn.

Atvinnupóllinn í hugmyndafræðinni Virkjum Bessastaði er að skilgreina Ísland sem land heimsfriðar. Á Íslandi verði í framtíðinni aðsetur alþjóðastofnanna sem vinna að friðar- og lýðræðisþróun. Ísland er einstakt að því leyti að hér hefur ríkt friður í nærri þúsund ár og landsmenn hvorki borið vopn né rekið skipulagðan hernað. Það er þessi arfleifð sem hefur fyllt menn erlendis hrifningu hvar sem ég hef kynnt Ísland sem land friðarins.


Við sjáum nú þegar árangur af þessu starfi. Hingað komu heimsþekktir erlendir fræðimenn, m.a. höfundur handbóka Sameinuðu Þjóðanna að friðarsamningum, til að tala fyrir hugmyndum mínum um að virkja forsetaembættið en fengu ekki áheyrn fjölmiðla. Einnig var Ísland nýlega valið sem heimaland friðarsúlu og minnismerkis um John Lennon. Nú er bara að halda áfram og ná almennri samstöðu þjóðarinnar um að forseti Íslands virki Bessastaði.

Með því að sniðganga frambjóðendur í helsta umræðuþætti fjölmiðlanna er verið að viðhalda stöðnun forsetaembættisins og snúa kosningunum uppí hálfgerða fegurðarsamkeppni í stað þess að fjalla um raunverulega innviði embættisins og frambjóðenda. Það er grafalvarlegt mál ef fjölmiðlafólk kemst upp með að blinda kjósendur með innihaldslausri froðu til að hertaka Bessastaði og byggja þar rólur og sandkassa.  

Hafi menn sem hafa atvinnu af því að fylgjast með þjóðmálaumræðu ekki meðtekið kjarnann í hugmyndafræðinni Virkjum Bessastaði í gegnum 16 ára baráttu forsetaframbjóðanda er það lýsandi dæmi um hvernig fjölmiðlunin hefur brugðist.  

 

Nánar á www.forsetakosningar.is 

Kem ríðandi að hætti Jóns Sigurðssonar

Nú fer að nálgast hálfur mánuður síðan ég sendi öllum yfirkjörstjórnum afrit meðmælendalista við forsetaframboð ásamt rafrænni skrá og óskaði vottorða yfirkjörstjóra að meðmælendur mínir væru kosningabærir, en samkvæmt lögum um framboð og kjör forseta skal skila framboðinu til ráðuneytis með slíku vottorði. Engin kjörstjórnanna hefur orðið við erindi mínu.

Hinsvegar hafa nú birst smáauglýsingar frá einstaka kjörstjórnum, þar sem kveðið er á um allt annað verklag en áður hefur þekkst við forsetakosningar. Í samtölum mínum við yfirmenn einstakra kjörstjórna, starfsmenn Innanríkisráðuneytisins og Þjóðskrá kemur í ljós að hver höndin er upp á móti í annarri í þessu verkferli. Eftir þessum samtölum er engu líkara en aldrei hafið verið haldnar forsetakosningar áður hérlendis og kerfið allt að ganga úr böndum því starfsmaður sem sá um þetta áður hjá ráðuneytinu hefur látið af störfum fyrir aldurs sakir.

Þar sem farið er yfir alla meðmælendalista af einum aðila, einni skrifstofu sem er Þjóðskrá í Borgartúni, ætti að vera einfalt mál að skipa einn fulltrúa á vegum stjórnsýslunnar til að votta listana eða boða til fundar í Innanríkisráðuneytinu þar sem fulltrúar yfirkjörstjórna geta mætt og farið yfir það sem kemur frá Þjóðaskrá um þau nöfn sem eru innan þeirra kjördæmis.

Kóngarnir í yfirkjörstjórnum vilja hinsvegar sitja á sínum rassi með fylgdarliði fyrir fleiri þúsund krónur á klukkutíman greitt af skattfé þjóðarinnar með opið hús víða um land fyrir forsetaframbjóðendur að mæta á sama tíma á sama deginum með lista sína í hönd.  Sumir þeirra neita að taka við sendingunni í pósti – eigin hendi skal það vera! Ég er vís til að mæta á hestvagni að hætti Jóns Sigurðssonar haldi þeir sér við slíka forneskju.

Í auglýsingum tveggja kjörstjórna 28. apríl s.l. í Fréttablaðinu kemur m.a. fram að kjörstjórnir muni taka við meðmælendalistum vegna forsetakjörs á milli kl. 13 og 15, 15 maí n.k.  Í annarri auglýsingunni (frá yfirkjörstjórn Norðvesturkjördæmis) er óskað eftir að meðmælendalistunum verði skilað til oddvita yfirkjörstjórnar á sýsluskrifstofunni á Sauðárkróki á milli kl. 13 og 15 hinn 15. maí n.k. og að skila verði frumritum listanna.  Í hinni auglýsingunni, (frá yfirkjörstjórn Norðausturkjördæmis) er óskað eftir að að meðmælendalistum sé skilað til oddvita yfirkjörstjórnar á Geislagötu 9 á Akureyri á milli kl. 13 og 15 hinn 15. maí n.k. og skila verða frumritum listanna. Einnig er óskað eftir að fylgi skrifleg tilkynning um hverjir 2 menn séu umboðsmenn viðkomandi framboðs.

Vegna þessara auglýsinga vil ég benda á að í lögum um framboð og kjör forseta Íslands nr. 36/1945 eru engar heimildir til kjörstjórna til að neita að taka við meðmælendalistum vegna forsetaframboðs þegar frambjóðendur vilja leggja þá fram eða ákveða einhliða þröngan tímaramma til að taka við listunum.  Af lögunum verður ekki annað ráðið en kjörstjórnir skuli úrskurða um kosningabærni þeirra er á meðmælendalista rita þegar eftir því er leitað.

Í lögunum er þess heldur ekki krafist að umboðsmenn séu vegna framboða til forseta Íslands. Þó virðist frambjóðendum það heimilt ef þeir kjósa svo að velja sér umboðsmenn skv. 11. gr. laganna.

Þá er í lögunum hvergi að finna ákvæði þess efnis að kjörstjórnir skuli fá í hendur frumrit meðmælendalista eða halda því, enda á ábyrgð frambjóðenda að skila meðmælendalistunum til ráðuneytisins eigi síðar en 5 vikum fyrir kjördag, skv. 4. gr. laga 36/1945.  Skv. sömu grein er eina hlutverk kjörstjórna varðandi meðmælendalista að votta að þeir sem á þá rita séu kosningabærir.

Í lögunum er ekki að finna neina heimild eða skyldu til kjörstjórna til að setja sér og gefa út í auglýsingum verklag vegna forsetakosninga sem er öðruvísi en tilgreint er í lögunum sjálfum.

Þar sem verklag kjörstjórna og opinberar auglýsingar um það stangast á við lög um framboð og kjör forseta Íslands nr. 36/1945 fer ég fram á að kjörstjórnir endurskoði verklag sitt og fari að lögunum.  Þá krefst ég þess að kjörstjórnir kvitti nú þegar fyrir móttöku meðmælendalista sem þeim hafa verið sendir á rafrænu formi og gegni tafarlaust skyldu sinni um að votta að þeir sem á þá hafa ritað séu kosningabærir eftir því sem yfirferð á listunum leiðir í ljós.  Sjálfsagt er að sýna kjörstjórnum frumrit meðmælendalista og leyfa þeim að taka af þeim afrit sé þess óskað en ekki er hægt að skilja frumritin eftir hjá kjörstjórnum þar sem það er á ábyrgð framboðsins, en ekki kjörstjórna, að koma þeim til Innanríkisráðuneytisins.

Á það er minnt að haldi kjörstjórnir sig við ofangreindar auglýsingar og verklag í stað þess að fara að réttum lögum kann það að fela í sér brot í opinberu starfi og verður farið með slík mál með viðeigandi hætti.

Ég mun skila frumritum meðmælendalista með framboði mínu á morgun föstudaginn 4. maí til Innanríkisráðuneytisins og vonast til að tekið verði við þeim þegar ég mæti.

Óski yfirkjörstjórnir í sínum leikaraskap og peningaaustri að fá frumrit af sömu listum afhent eigin hendi á mörgum stöðum samtímis skora ég á ráðuneytið að framleiða slík viðbótar “frumrit” af sömu blöðum og senda síðan boðbera með hestvagni um landið.

Innanríkisráðuneytið gæti einnig beitt sér fyrir einhverri skynsamlegri lausn í málinu þannig að ekki þurfi að sóa tíma frá fjölda manns og peningum þjóðarinnar í að eltast við dutlunga smákónga út um borg og bý sem maka krókinn á úreltu kosningakerfi.

Virðingarfyllst,
Ástþór Magnússon

(Smellin ljósmynd af vefnum Feykir.is)

 

Ástþór skilar inn meðmælendum á morgun